Spring naar de content

Alpha males Lex Hoogduin en Wouter Bos betreden de ring

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Dr. Doom
Twee weken geleden gaf oud-directeur van De Nederlandsche Bank Lex Hoogduin in Het Financieele Dagblad uiting aan de onvrede die hij waarschijnlijk al jaren voelde, maar die hij in zijn functie bij DNB niet kon uitspreken. Ik schreef er toen al over.
“De polder is vastgelopen,” aldus Hoogduin. “Het zijn nu amorfe clubjes die deelbelangen van kiezers behartigen.”
Nadat de zittende politici hem al flink de maat hadden genomen, was het vorige week de beurt aan Wouter Bos. U kent hem vast nog wel. Na zijn overstap van de politiek naar het bedrijfsleven verdiende hij even zo’n vier ton op jaarbasis bij KPMG. En inmiddels, als voorzitter van het VU Medisch Centrum (VUMC), blijft hij keurig binnen de norm van €188.000 per jaar. Plus tijd voor zijn gezin.
Bos – jarenlang gepokt en gemazeld in de Nederlandse politieke mores – reageert als ware hij een koppensnellende Dajak die op zijn cultureel bepaald gedrag wordt aangesproken. Hij weet niet beter en dus is het goed wat er gebeurt. In de Volkskrant kiest hij voor de vlucht naar voren en noemt Hoogduin een ‘salonpopulist’.
Bos zou natuurlijk ook gloedvol afscheid kunnen nemen van het obligaat verplichtend verklaren van de poldercultuur. Als een land in de fik staat, volstaat het niet om er met de huidige politieke rules of engagement tegenaan te gaan. Dan kun je beter bij de brandweer kijken hoe je een brand aanpakt.
Het polderen zit ons in de weg
We zijn verblind geraakt door al die veren die het buitenland ons in de kont stak omdat we hier zo mooi polderden. Maar de laatste verschil makende uitkomst van dat polderen dateert alweer uit 1982, dat was het akkoord van Wassenaar. Daarna was het overwegend toeval dat Nederland gewoon een beetje meedreef op de internationale economische golfbewegingen. Als je de effecten van ‘Wassenaar’ wegdenkt – dat was vooral loonmatiging – is er daarna niets baanbrekends meer bij elkaar gepolderd.
Datzelfde polderen zit ons nu in de weg: het heeft ten onrechte mythische vormen aangenomen. Blijven kletsen terwijl de vlammen uit het dak slaan. Volgens Bos kan het niet anders, want we zitten nu eenmaal met al die belangen en al die partijen. Maar er is toch niks mis mee om gewoon vast te stellen wat iedereen kan zien: het schiet niet op, het werkt niet. Economisch gezien – en dus maatschappelijk – zijn we inmiddels Balkenendes zesjes-cultuur ver voorbij: onvoldoendes zijn ook goed.
Daar heeft Hoogduin gewoon een p