Zure onzin in de Volkskrant over Rijkman Groenink
Het lukt de Volkskrant maar niet om die zure jarenzeventigtoon kwijt te raken. Zaterdag besteedde de krant veel aandacht aan een verondersteld schandaal, en er werd geprobeerd de blik van de lezers te vangen op de makkelijkste manier. Het verhaal was opgehangen aan een bekende Nederlander.
In dit geval Rijkman Groenink, de man die door velen nog altijd wordt gezien als de verpersoonlijking van het financiële kwaad. Vergeten is – het mag in elk geval weleens serieuze aandacht krijgen – dat het niet Rijkman Groenink was die zijn bank aan het gelegenheidstrio Fortis, Banco Santander en Royal Bank of Scotland wilde verkopen; hij was er zeer op tegen en heeft alles uit de kast gehaald om het voorkomen. Maar de aandeelhouders van zijn bank gingen voor het grote geld, de Vereniging van Effectenbezitters voorop. Rijkman Groenink wilde samengaan met Barclays, een bank die zich uiteindelijk met weinig kleurscheuren door de kredietcrisis sloeg. Van de nieuwe eigenaren van ABN Amro kon dat niet gezegd worden; twee ervan kwamen de facto in handen van hun overheid, de derde – Banco Santander – verkocht een van ABN Amro overgenomen onderdeel, het Italiaanse Antonveneta, binnen vier weken na de overname door voor 9 miljard euro en maakte daarmee een winst van 2,4 miljard euro. Wie schreef over dat schandaal?
Rijkman Groenink verzilverde bij de overname die hij niet wilde aandelenopties die hij in de loop van zijn bestaan als topman had ontvangen, zoals dat gaat bij ongeveer elke beursgenoteerde onderneming. Geen van die opties had ook maar iets te maken met die overname.
Hij verdiende daar goed aan, en om die reden wordt hij tot op de dag van vandaag neergezet als een graaier.
Zo ook weer door de Volkskrant, die zich ditmaal concentreerde op Groeninks participatie in een enorme windmolen, de Ambtenaar. Investeringen in allerlei soorten alternatieve energie worden zwaar fiscaal gesubsidieerd. Dat is in heel Europa zo, met Duitsland als koploper. En dat moet ook, want anders zou niemand eraan beginnen. Investeren in alternatieve energie heeft alle kenmerken van een varkenscyclus, er worden inmiddels ook al fortuinen verloren. Kennelijk zit voor de Volkskrant het kwalijke erin dat de hele financiering van de Ambtenaar werd geplaatst bij topmannen uit de financiële wereld. Dat bekt lekker, want het kan om die reden al niet deugen. En als metafoor wordt vervolgens Rijkman Groenink gebruikt: de sublimatie van al het financiële kwaad.
Hij en zijn medeparticipanten hebben de fiscale stimulering die in principe aan iedereen ter beschikking stond – en staat – gebruikt om hun belastingen door aftrek te drukken. Sinds wanneer is dat nieuws?
Ik neem aan dat ze bij de Volkskrant nu allemaal hun hypotheekrenteaftrek terugstorten, hun fiscale voordelen van groen sparen teruggeven en geen auto’s meer kopen omdat die de afgelopen jaren in bepaalde milieuklasses zo lekker goedkoop waren geworden. Om eens wat te noemen.
Want gebruik maken van fiscale voordelen: dat doe je gewoon niet. En zeker niet als je Rijkman Groenink heet.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, Arcelor Mittal, ASML, DSM, Heineken, Philips, Shell en Unilever en is neutraal in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr. Doom op Twitter.
———
Download de gratis app van Tablisto om ons maandblad op uw tablet te lezen
Volg HP/ De Tijd op Twitter
