Ronald Plasterk en het verschil tussen een leugen en het staatsbelang
Het ziet er naar uit dat Ronald Plasterk en Jeanine Hennis het debat gaan overleven. Ze moeten even flink tegen zich aan laten plassen maar daarna staan ze gewoon nog overeind en is het business as usual.
De coalitie heeft er geen belang bij dat er kaarten tussen PvdA en VVD worden uitgespeeld dus mag de Tweede Kamer vandaag de zoveelste karikatuur van zichzelf neerzetten. Spek en bonen, we moeten er even doorheen.
D’66 mag z’n onafhankelijkheid als pseudo-coalitiepartner bewijzen – komt goed uit nu de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen is afgetrapt. Pechtold zal ‘zeer harde noten kraken’, meedenkend kijken als de oppositie een motie van wantrouwen indient. Maar Rutte c.s. hebben hem in de Tweede Kamer niet nodig dus dit deel van het spel zal zo gespeeld worden.
Het is u misschien al eerder opgevallen: ik heb het niet zo op de mores in de politiek. Dat wordt er met het kennelijke denken van types als Ronald Plasterk niet beter op. Er zijn maar twee mogelijkheden. Of hij is te dom om voor de duvel te dansen. Of hij bepaalt in zijn eentje wat goed is voor ons, welke kennis we aankunnen. En welke leugen daarbij past. Misschien is het van allebei wel een beetje en dan zou zijn aanblijven helemaal een schande zijn.
Dit soort praktijken maken dat we onze zelfkwalificatie – we zijn een westers democratie en dus superieur – bij het grofvuil kunnen zetten.
Het enige staatssbelang dat hier in het geding is, is de geloofwaardigheid van een kabinet. Die zou het landsbelang boven het partijpolitieke belang moeten stellen en afscheid moeten nemen van een ex-wetenschapper waarvan ik me dan ook maar gelijk afvraag hoe hij in díe wereld met de feiten omsprong.
