Spring naar de content

Wereld Radiodag: Giel Beelen over echte radio, drugs en moederkoek

Vandaag, 13 februari, is het Wereld Radiodag. Deze feestelijkheid riep UNESCO drie jaar geleden in het leven om het aloude (en soms nog steeds noodzakelijke) medium radio in het zonnetje te zetten. En Radio Oranje mag dan ver in ons verleden liggen; de ether is zijn kracht nog lang niet kwijt. Denk maar even aan Serious Request. De hoogtepunten van de moderne radio? DJ-presentator Giel Beelen vertelt.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Kevin van Vliet

“Waar ik zelf met hele warme gevoelens aan terug denk is de Dopeshow. Elke uitzending behandelden we een andere (hard)drug. Het eerste uur praten met experts en met gebruikers, en daarna besliste ik of ik het ging gebruiken. Nou, en als ik dat dan deed, dan was ik het tweede en derde uur onder invloed. Meestal had ik dan de grootste lol en vaak begreep ik niet meer hoe de knopjes werkten. En ik kreeg er hele positieve feedback over, ondanks dat er veel gedoe om was. Dat was eerlijke radio, een mooi document. Het had iets organisch.”

“Gelukkig ben ik altijd dicht bij mezelf gebleven. Kijk, dat pijpen (Giel liet zich ooit oraal bevredigen tijdens een uitzending), dat was wie ik toen was en wat ik toen wilde. Dat zou ik nog steeds kunnen doen, maar ja – ik wil geen karikatuur van mezelf worden. En ik kan nog steeds alles doen wat ik wil. Ik werd gisterochtend bijvoorbeeld wakker en ik las weer over dat NekNomination, en dan denk ik: dat ga ik doen.”

“Ik heb geen lijstje met ‘dit wil ik nog graag proberen’, dat hoef je me ook niet te vragen. Zo’n lijstje heb ik ook niet nodig, want ik ben nooit echt geremd in wat ik deed. Toen ik nog voor de KRO werkte wilde ik graag weten hoe moederkoek smaakte – alleen zat ik toen net in m’n ontslagweek. Maar bij de VARA kon dat alsnog. Op wie ik wel een beetje jaloers ben – niet op de negatieve manier – is Timur, en zijn Weekendshow. Dat is radio met echte mensen, geen praatpopjes.”

Anouk en Twan
“Wat ik een bijzonder moment vond – en waarvan ik blij was dat ík degene was die dat gesprek voerde – is een belletje met Anouk om haar te feliciteren. Voor haar verjaardag, volgens mij. Dat liep los en uiteindelijk begon ze over haar ex-man (rapper Unorthodox) die vreemd was gegaan. Dat liep redelijk hoog op. Maar ik schrok daar niet zo van. Die dag werd elke radioregel op papier gebroken, en het werd een gesprek dat met alle respect verliep.”

“En, ook memorabel, ik had Twan Huys een keer in de uitzending. Die kwam iets vertellen over College Tour (de Willem Holleeder-aflevering). En hij betichtte John van den Heuvel van iets, waarop ik dacht: laat ik hem dan eens bellen. En dat werd een vurig debat, waarin ik gesprekleider was. In mijn ogen is dat toch wel zoals radio bedoeld is. Eerlijk, zoals je het vaker wil horen.”

Onderwerpen