Zijn hebzuchtige beleggers wel ‘gedupeerden’ en ‘slachtoffers’ van fraude?
Of zijn ze eigenlijk medeschuldig doordat ze hun teveel aan geld storten zonder ooit te controleren wat ermee gebeurde? Alleen maar om rijker te worden zonder ervoor te hoeven werken?
Het afgelopen weekend stond er een fraaie reconstructie van de hand van freelancer Femke Awater in NRC Handelsblad over de fraude van de familie Jacobs: onder leiding van papa Hans is 43 miljoen euro door het putje gespoeld.
Hans is inmiddels gearresteerd, net als zijn echtgenote Johanna, hun zoon Michael en directeur Marc N. Ze worden verdacht van oplichting, beleggingsfraude, verduistering, valsheid in geschrifte en witwassen van geld. Bij doorzoekingen van woningen en bedrijfspanden in Amersfoort, Baarn, Amsterdam en Amstelveen nam de FIOD voor miljoenen aan auto’s, horloges et cetera in beslag.
Jacobs verzon prachtige namen voor zijn vehikels, bijna zo fraai als Barteljorisstraat en Neude: Hypothecaire Vastgoed Obligaties; Duitse Investerings Maatschappij Holland (DIM Holland); Weststaete; Weststaete Property Fund; DPF Vastgoed; DPF Vastgoed Flexfonds; Borghaege.
Het ging om obligaties waarmee in Duits vastgoed zou worden geïnvesteerd. De beleggers kregen rente vergoed. Die werd echter betaald uit de inleg van nieuwe beleggers. Het principe van piramidefraude dus.
Maar niet volgens de familie, aldus de krant: “De familie ontkent alles. Zoon Michael J. (30) is verbolgen, zegt zijn advocaat Michel Heemskerk, omdat zijn bedrijven losstaan van de door zijn vader opgerichte beleggingsfondsen. Maar ook vader Hans J. (64) weet van niets. ‘Er was nooit een voorbedacht plan,’ zegt zijn advocaat Mirjam de Vilder. Volgens Geertjan van Oosten, de advocaat van moeder Johanna B. (54), snapt de ‘lieve huismoeder’ er van niets van. ‘Ze is geschrokken en huilt de hele tijd.’”
Al in april 2000 richtte Johanna B. Recreatie De Regge BV op, in opdracht van haar man naar het schijnt, want die was net failliet verklaard en mocht geen bedrijf oprichten.
Namens de ‘slachtoffers’ van de familie J., die zich ook graag laten betitelen als ’gedupeerden’ treedt de Stichting Regtvast op. Het gaat om zo’n vierhonderd jongens en meisjes van zekere leeftijd, die Monopoly hebben gespeeld en al hun straatjes, huisjes en hotelletjes van het bord geveegd zagen.
Hoezo slachtoffers? Hoezo gedupeerden? Waren zij niet degenen die met hun teveel aan geld de fraude mogelijk hebben gemaakt? Hadden ze niet een keer kunnen controleren wat er met hun zure centen gebeurde?
Ooit heb ik eens de website ‘Wolclaim’ onderhouden, waar zich ‘gedupeerden’ van de beursgang van World Online konden melden. Daar kwamen ze, de tandartsen en medisch specialisten die hun tienduizenden guldens grif in het decolleteetje van mevrouw Brink hadden gepropt. Eerste conclusie: niks gedupeerden. Ze hadden mijn artikelen over de windhandel van World Online maar moeten lezen.
Wie zich niet goed informeert, of weigert signalen dat zaken niet in orde zijn serieus te nemen, riskeert bewust verliezen en zelfs fraude. Waarom gaan die vierhonderd beleggers eigenlijk vrijuit? In feite zijn het deze beleggers die de criminele activiteiten van de Jacobsjes mogelijk maakten. Oftewel: gezamenlijk vormen de familie Jacobs en de klanten een criminele organisatie.
Is het dan niet logisch om ook die vierhonderd mensen op te pakken die zo nodig rijker wilden worden zonder daarvoor te hoeven werken? Hadden ze hun overdosis aan geld maar op giro 555 moeten storten, toch?
