Ontcijferd: de boodschap achter Elio Di Rupo’s rug
België heeft een relletje. Over de premier, meer bepaald over – jawel – zijn rug. Voor de camera’s van het Vier-programma Kroost heeft Elio Di Rupo van hemd verwisseld, waardoor een deel van zijn naakte rug heel even te zien is. Het programma wordt pas volgende week uitgezonden, maar het gekakel erover was tot in elke uithoek van België te horen.
Het mag gezegd: van Elio’s achterkant krijgt een mens allesbehalve koude rillingen. De Waalse liberaal Alain Destexhe (MR) noemde het beeld echter ‘hallucinant’, en journaliste Emanuelle Praet van de krant Le Soir sprak in het RTL-programma On Refait Le Monde over het ‘toppunt van onfatsoenlijkheid’. Men had er in hetzelfde programma zelfs een communicatiespecialist bijgehaald die verklaarde waarom Elio ons zijn rug had laten zien: hij wil, met het oog op de verkiezingen van 25 mei, signaleren dat hij zijn lichaam en dus zichzelf onder controle heeft. Dat beweerde gisteren ook Christophe Deborsu, in Vlaanderen de bekendste Waalse journalist, in Reyers Laat: de zeer atletische en gespierde rug van de premier draagt de politieke boodschap uit dat Elio op zijn tweeënzestigste nog een tweede ambtstermijn aankan. ‘Walen’, zei Deborsu, ‘zijn geen dronkaards met een dikke buik, maar kunnen een strak lichaam hebben’ – dat is wat de premier het land wil vertellen.
Ah, zo – dat we daar au nom de dieu zelf niet aan hadden gedacht! De rug van Elio werd zelfs de inzet van een heus communautair vraagstuk: waarom stoorden ‘de Walen’ zich blijkbaar wél en ‘de Vlamingen’ niet of veel minder aan die blote rug? Deborsu kende het antwoord: Walen zijn preutser dan Vlamingen. Dat is, aldus de journalist, niet altijd het geval geweest: Vlaanderen heeft op dat vlak ‘een inhaalbeweging’ gemaakt. Als oorzaken voor de afgenomen preutsheid in Vlaanderen noemde hij de verstedelijking (50 procent plattelandsgemeenten in Wallonië tegenover 6 procent in Vlaanderen), en de ontkerkelijking.
Die laatste twee ontwikkelingen kan ik niet tegenspreken, maar of Vlamingen daardoor minder preuts zijn dan Walen lijkt me als een conclusie en op basis van één voorbeeld te kort door de bocht. Ik trek na het rugrelletje liever drie andere besluiten: dat, ten eerste, een politicus als Alain Destexhe met zijn overdreven verontwaardiging electoraal goedkoop heeft willen scoren op de rug van Di Rupo; dat, ten tweede, communicatiespecialisten en journalisten de kiezer onderschatten als ze denken dat een rug doorslaggevend kan worden bij hun politieke keuze; en dat, tot slot, de media te gemakkelijk verkondigen dat ‘de Walen’ geshockeerd zijn over de rug en ‘de Vlamingen’ niet, en de twee bevolkingsgroepen dus alweer tegenover elkaar worden uitgespeeld – terwijl ik de mening van de man in de straat amper heb gehoord, en die volgens mij in het zuiden veel genuanceerder is dan men ons doet geloven.
Tot slot wil ik u, in primeur en geheel en al exclusief, nog meedelen wat de wérkelijke politieke boodschap is van Di Rupo’s ontblote rug: Elio heeft de N-VA, die zijn regering consequent als ‘belastingregering’ hekelt, met zijn schone achterkant willen laten zien dat hij best wel een brede rug heeft, maar dat het geld er, merde alors, monsieur De Wever, ook niet op groeit.
