Spring naar de content

Onderzoek of speculatie? 62 miljoen EU-vrouwen slachtoffer van geweld

Louter afgaand op de cijfers is ons geweld jegens vrouwen veel ernstiger dan die in de oorlogen in Syrië of op de Krim.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Peter Olsthoorn

Het Europees Agentschap voor Grondrechten in Wenen heeft in 28 lidstaten van de Europese Unie een onderzoek naar seksueel geweld uitgevoerd onder 42.000 vrouwen van 18 tot 74 jaar. De uitgebreide weergave, inclusief vertalingen, staatjes, samenvattingen en video, staat voor iedereen online. Dat geheel boezemt ontzag in, ook de Nederlandse samenvatting op zichzelf.

Van het totaal zegt 33 procent slachtoffer te zijn geweest van fysiek, seksueel en/of huiselijk geweld na het 15e levensjaar. Maar liefst 8 procent van de meldingen in het laatste jaar, de resterende 25 procent langer geleden. Vreselijk, want op een totaal van bijna 186 miljoen vrouwen in de EU in deze leeftijd zijn dat zo’n 62 miljoen slachtoffers.

Maar toch gaat het fout in de interpretatie. Onderzoekers: “Omdat de meeste vrouwen geen aangifte doen van geweld en zich hiertoe niet aangemoedigd voelen door diensten die vaak niet als ondersteunend worden gezien, hebben de officiële strafrechtelijke gegevens alleen betrekking op het geringe aantal gemelde gevallen.”

Dit kun je net zo gemakkelijk omdraaien, om te laten blijken hoe onzinnig die opmerking is: gezien het geringe aantal meldingen en aangiften is het betreurenswaardig dat zoveel vrouwen in een enquête durven te beweren dat ze slachtoffer van geweld zijn zonder daar ook maar iets aan te willen doen.

De Volkskrant gaat in dezelfde teneur door vandaag. De krant heeft het afwisselend over ‘een enquête’ en ‘voldongen feiten’ in haar formuleringen. En daar zit nogal een verschil tussen.

De Deense en Finse vrouwen meldden het vaakst geweld, maar Nederland spreekt een woordje mee met 45 procent. Dus van de twee vrouwen die je tegenkomt heeft er één geweld ondervonden.

Dat is veel meer dan in Oost- en Zuid-Europa. Vrouwen zouden het niet hebben durven vertellen in de enquête, lezen we. Maar dat is speculatie. Net als: “Een tweede verklaring voor de zwijgzaamheid is de sekseongelijkheid, die in Oost- en Zuid-Europa veel groter is dan in het noorden.” Ook dat is speculatie. Ten eerste dat er meer ongelijkheid is tussen seksen in al die landen, ten tweede dat die tot meer geweld leidt.

De krant zegt zelf: “Dat seksegelijkheid niet betekent dat vrouwen met rust worden gelaten door mannen, blijkt uit het feit dat 75 procent van de vrouwen in managementfuncties zegt last te hebben van seksuele intimidatie.”

Nu geen flauwe grap over de attractiviteit van vrouwelijke managers, want mannen onderschatten de vreselijke effecten van geweld tegenover van vrouwen. Maar zo’n hoog percentage gemelde nare ervaringen (terminologie als ‘feit’ of ‘blijkt’ is hier dus niet op zijn plaats), ten opzichte van de werkelijke intimidatie en oorzaken ervan zijn op nogal wat manieren te interpreteren. Met als ultieme vraag: waarom zwijgen jullie dan op het werk?

Nogmaals, het is verschrikkelijk en mishandeling van kinderen en vrouwen kun je justitieel en (vooral) cultureel niet genoeg bestrijden gezien de blijvende schade. Maar ik weet niet of goochelen met cijfers en gokken met interpretaties met dit soort enquêtes daaraan bijdraagt.

Als het klopt is er een verschrikkelijke oorlog gaande zonder dat we die opmerken. Is dat zo? En kunnen die 62 miljoen er samen niets tegen doen?