De andere kant van het verhaal van een ordinaire schopper
Wie de naam ‘stig tofting‘ op YouTube invoert, raakt verzeild in een parallel universum van geweld en regelloosheid.
Sommige gevonden filmpjes zijn bloemlezingen van gruwelijke overtredingen en andere misdragingen op het voetbalveld. De andere, meer recente video’s, zijn opnamen van freefight-wedstrijden, het soort theatrale anything goes-knokken waarbij het zo spectaculair en unfair mogelijk slopen van de tegenstander reden is voor een paar duizend halvegaren om, nou ja, een beetje opgewonden te worden. Hallo en welkom in de wereld van Stig Tøfting, ooit een voetballer van allure.
Twee kale mannen
Je had het fout kunnen zien gaan.
De jonge Stig Tøfting, geboren en getogen in een armoedig voorstadje van het Deense Aarhus, heeft een feilloos talent voor het aantrekken van foute vrienden. Hij, het plaatselijke voetbaltalent, geldt jarenlang als de trofee van verscheidene plaatselijke jeugdbendes, en ook bij de lokale afdeling van de Hell’s Angels is hij een graag geziene gast.
Wanneer hij prof wordt bij Aarhus en opvalt, vertrekt Tøfting op jonge leeftijd naar Duitsland. Ver weg van zijn vergiftigde thuisgrond speelt hij bij Hamburger SV en MSV Duisburg. Na een korte terugkeer bij Aarhus gaat hij naar Engeland, waar hij voor Bolton Wanderers speelt.
Tøfting is geen fijnbesnaarde speler. Je zou hem zelfs een slechte voetballer kunnen noemen. Zijn techniek is rudimentair, zijn balgevoel ondermaats en zijn tactisch vermogen beperkt. Wat hij wel kan?
Hakken. Schaven. Breken. Beuken. Tackelen. Knallen. Rammen. Buffelen. Gaan. Geven.
In het Deense nationale team vormt hij een afschrikwekkend duo met Thomas Gravesen: twee gedrongen, kale mannen. Gezamenlijk trappen, trekken en intimideren ze voor vier.
Gravesen eindigde bij Real Madrid, Tøfting in het gevang.
Cafe Ketchup
Tøfting is er nooit in geslaagd zijn gewelddadigheden tot het voetbalveld te beperken. Kort na het WK van 1998 mepte hij er in een uitgaansruzie tijdens zijn zomervakantie zo flink op los dat hij een jaar later drie weken achter de tralies verdween. En ook in 2003 kon hij gaan zitten, dit keer omdat hij na een post-WK-feestje met de Deense selectie de uitsmijter van de Kopenhagense bar Café Ketchup als dank voor het aangenaam verpozen een kopstoot had aangeboden. En weer een jaar later, in het voorjaar van 2004, beukte hij erop los in een verkeersopstootje in het centrum van Aarhus – dit keer hield de rechter het bij een niet misselijke boete.
Wie niet beter zou weten, zou nu kunnen denken dat Stig Tøfting zomaar een gewetenloze wildeman met gedragsproblemen is. Maar zoals bij ieder verhaal, kent ook het levensverhaal van Stig Tofting een andere, dramatische zijde.
Het is de zomer van 2002. Het WK van 2002 is in volle gang. Denemarken bereidt zich voor op de tweede poulewedstrijd als telefoontjes, mails en sms’jes plots het spelershotel binnenstromen.
Die dag publiceert het roddelblad Se & Hor een groot verhaal over Stig Tøfting, basisspeler: Stig zou, toen hij dertien jaar oud was, op een dag uit school zijn thuisgekomen en daar de levenloze lichamen van zijn beide ouders hebben aangetroffen.
Zijn vader had eerst zijn moeder vermoord en vervolgens de hand aan zichzelf geslagen.
Het verhaal klopt; aanvoerder Jan Heintze spreekt namens Stig en diens vrouw Bettina zijn afschuw uit over de publicatie – het stel had de dramatische gebeurtenissen bewust nog niet aan hun jonge kinderen verteld.
Daarmee was de kous af, maar het levensverhaal van Tøfting was voorgoed bekrast.
Een jaar later werd het vierde kind van Stig en Bettina geboren. Een jongetje, Jon.
22 dagen leefde het kind, voor het stierf aan hersenvliesontsteking.
Niet lang daarna scheidden Stig en Bettina Tøfting. Tegen zoveel leed was hun liefde niet opgewassen.
Grasmaaier
Na zijn loopbaan was Stig Tøfting een tijdje assistent-trainer bij Aarhus; daarna verdween hij via het oud-internationalafvoerputje achter een televisiedesk, waar hij vermoedelijk tot het einde der tijden voetbalwedstrijden van ongepolijste analyses leek te zullen voorzien.
Tot hij op een dag terugkeerde in de wereld van de sport.
Als freefighter.
Op YouTube wemelt het van de filmpjes waarop Stig ‘Grasmaaier’ Tøfting als een gedrongen holenmens met licht overgewicht en een buiktattoo om chapeau tegen te zeggen probeert een collega ongelukkig te trappen.
Er is kortom niet zo heel veel veranderd.
