Spring naar de content

Internationale Vrouwendag en waarom er zo weinig vrouwelijke rappers zijn

Het is vandaag Internationale Vrouwendag.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Klaas Knooihuizen

Volgens Wikipedia staat die dag in het teken van de ‘strijdbaarheid en het gevoel van solidariteit van vrouwen overal ter wereld’. In de Nederlandse praktijk betekent dit dat vrouwelijke columnisten hun vijfhonderd woorden wijden aan hun achtergestelde positie. Percentages vliegen je om de oren. Slechts dertig procent van de talkshowgasten is vrouw. Vijftien procent van de hoogleraren. En in de literatuur is het ook niet best.

Voor de gelegenheid schreeuw ik een keertje met de dames mee.

Vooropgesteld: ik vind het enorm kut voor al die ambitieuze vrouwen die hoogleraar of talkshowgast willen worden. Of moet ik zeggen: ‘enorm lul’? Dat feminisme is nog knap ingewikkeld. Hoe dan ook, hun problemen vallen in het niet bij die van hun rappende seksegenoten. Als er ergens sprake is van ongelijkheid, dan is het wel in de hiphopscene.

Enkele feiten op een rij:

– De State Awards, de Oscars van de Nederlandse rap, worden sinds 2008 jaarlijks uitgereikt. Van de circa zeventig beeldjes die in de loop der jaren zijn verdeeld, gingen er precies nul naar vrouwen.

– Het belangrijkste hiphoplabel, TopNotch, heeft slechts één keer een album van een vrouw uitgebracht (De Lastigste van Nina in 2007). Noah’s Ark, de nummer 2 in de labelhiërarchie, deed dit nog nooit.

– In de NL-YouTube Hitlijst, de top-20 van meest bekeken hiphopvideo’s, staat deze week geen enkele vrouw.

– In de finale van de talentenjacht De Grote Prijs van Nederland stonden afgelopen jaar geen vrouwen. Het jaar daarvoor ook niet. Zanillya is de enige vrouw die de prijs de afgelopen tien jaar wist te winnen.

– In het televisieprogramma The Next MC, een soort Idols voor rappers, kwam slechts één vrouw door de auditieronde. De ronde erna vloog ze er alsnog uit.

– Op Definitie van Hiphop, het belangrijkste festival voor Nederlandse hiphop, stonden afgelopen editie enkel mannen op het programma.

Verongelijkte vrouwen
Ik heb inmiddels genoeg columns en opiniestukken van verongelijkte vrouwen gelezen om te begrijpen hoe dit kan. In de hiphopscene hebben de mannen de touwtjes in handen. Van labelbazen tot managers, van journalisten tot programmeurs, vrouwen moet je met een zaklamp zoeken, en dan vind je ze nog niet. Mannelijke rappers als Kraantje Pappie, Jiggy Djé, Negativ en Sticks richten ondertussen eigen labels en platforms op, om vervolgens vrijwel uitsluitend mannen te tekenen. Dit doen ze omdat ze bang zijn.

De jury’s van The Next MC en De Grote Prijs van Nederland bestaan volledig uit mannen. Tel uit je winst. Sommige mannen wijzen erop dat er zich nauwelijks vrouwen inschrijven voor deze wedstrijden, maar dat komt natuurlijk omdat die vrouwen van tevoren weten dat ze toch geen eerlijke kans krijgen. Er doen ook kwade theorieën de ronde, en nu begeef ik me op glad ijs, dat vrouwen eenvoudigweg minder goed kunnen rappen.

Over glad ijs gesproken: Jorien ter Mors won op de afgelopen Olympische Winterspelen goud op de 1500 meter schaatsen voor vrouwen. Had ze bij de mannen meegereden, dan was ze met haar winnende tijd laatste geworden. Sterker nog, ze had zich niet eens gekwalificeerd. Vrouwen schaatsen over het algemeen minder hard dan mannen. Hoe dat precies kan weet ik niet, maar hoogstwaarschijnlijk is het een complot van de mannen. Net als bij rappers, schrijvers, hoogleraren en talkshowgasten.

Maar er gloort hoop. Op één terrein hebben de vrouwen hun winst alvast binnen: ze kunnen een stuk beter zeiken.