Spring naar de content

De mislukte backhandvolley van de arme Luc Castaignos

Anderhalf jaar geleden werd Luc Castaignos door FC Twente overgenomen van Internazionale. In Milaan had hij toen net een jaar voor spek en bonen op de tribune zitten kijken naar een niveau dat hij nooit zou gaan evenaren – dat wist Inter, dat wist Feyenoord (dat hem zwaar boven de marktprijs van de hand had gedaan) en dat wisten de mensen die om Luc Castaignos heen stonden.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Eigenlijk wist iedereen het. Iedereen behalve Luc.
En FC Twente, dat zes miljoen voor hem over had. Het was in de periode dat de bomen in Twente tot ver voorbij de hemel groeiden: wie in die tijd miljonair wilde worden, moest met een sporttas naar Enschede en zich daar aan de poort voorstellen als een gevluchte international van Iran – binnen het uur lag er een vijfjarig contract voor je neus.
De transfer van Castaignos deed me destijds denken aan de wijze waarop John de Mol bij de start van Talpa de ene belegen tv-ster na de andere voor zich uit naar de gewisse ondergang duwde: je kon het mis zien gaan.
Luc Castaignos is de Rolf Wouters van het Oost-Nederlands topvoetbal.

Plastic zakjes in de wind
Gisteren speelde Luc met Twente tegen Go Ahead, in de Adelaarshorst (“aan de Vetkampstraat” schijn je er in het geval van de Adelaarshorst altijd bij te moeten vermelden. Alsof je het over een straat hebt waarin iedere Nederlander wel een ouwe tante heeft wonen of een mannetje voor tweedehands motorboten. Misschien is dat ook zo) aan de Vetkampstraat. Erg veel deed hij niet, dus het was des te knapper dat hij ontzettend veel verkeerd deed. Wie Luc Castaignos over een voetbalveld ziet sjokken, begrijpt plots dat onwil en onkunde soms ook een gelukkig  huwelijk aangaan in het lichaam van iemand die daar ook niet om gevraagd heeft.
Het hoofd hangt tussen de schouders als een geknakte bloem, de ledematen trekken zich niets van de orders van elders in het lichaam aan en wapperen rond als plastic zakjes in de wind.
Wanneer hij niet uitkijkt, struikelt hij over de grond.
Ik maak me zorgen: stel dat voetballer-zijn echt hetgeen is waar Luc het allerbeste in is… Wat wordt dat dan na die post-voetballoopbaan – die met nog een paar optredens als die van gisteren in de Adelaarshorst aan de Vetkampstraat ook nog verdomd snel voorbij kan zijn?
Luc als trainer: stelt ie er wel elf op?
Luc als scout: komt ie niet terug met een hockeyer en een ballerino?
Luc als chauffeur van de spelersbus: volstrekt onverantwoord.

Luc Castaignos is op een voetbalveld als een ambtenaar van de gemeente Nuenen op de G8. Je wilt niet onaardig zijn door hem onmiddellijk weg te sturen; je kunt het eigenlijk niet tolereren, maar hij is zo vriendelijk en hij doet toch geen vlieg kwaad?

De wanhoop van de handsbal
Bij Twente denken ze waarschijnlijk af en toe nog wel eens aan die zes miljoen. Zes miljoen is veel geld, ook voor een club die het uitgeeft alsof de bankbiljetten uit de tap van het spelershome stromen. Voor zes miljoen kun je met een beetje onderhandelen vijftig spelers kopen aan wie je meer hebt.
Of vijf prima Ajax-jeugdspelers, dat kan natuurlijk ook. Kijk naar Heerenveen.
Je kunt er ook met alle spelers, het voltallige personeel en een stuk of honderd gezellige supporters heel decadent van op vakantie.
Of je zou het kunnen weggeven, aan een van die maatschappelijk verantwoorde projecten waar voetbalclubs zich bij wijze van pr-strategie zo graag aan verbinden. (Misschien is Luc wel zo’n project, zonder dat wij dat weten. Dat zou prachtig zijn).
Of je koopt gewoon een Heel Dure Paal, bij wijze van kaatsende spits.

Gisteren, toen Castaignos in de Adelaarshorst aan de Vetkampstraat van dichtbij de bal met z’n hand in het Go Ahead-doel probeerde te stompen – iets wat vanzelfsprekend niet lukte – zag ik hem zitten, in het vijfmetergebied.
Eenzaam.
De scheidsrechter trippelde al naderbij, de gele kaart in de hand, klaar om hem vol spelregelbesef in de lucht te steken.
Spelbederf!
Ach nee, die verprutste backhandvolley, dat was geen spelbederf.
Wanhoop, dat was het.

Vanavond schijnt er een bijeenkomst te zijn met spelers en supporters van FC Twente. Hopelijk laten ze hun spits een beetje met rust. Hij kan er ook niets aan doen.