De krankjorume analyse van Jelle Brandt Corstius in DWDD over Oekraïne
Jelle Brandt Corstius maakt fenomenaal fraaie tv-series, maar als orakel zonder benul van geo- of krijgspolitiek stak hij in redeloosheid vader Hugo naar de kroon.
Dat is de kracht van DWDD; vlak vóór ik gisteravond tot tranen geroerd werd door Joost Prinsen de mooiste doodsgedichten declamerend, kreeg kortstondig de ergernis de overhand bij de analyse van Jelle Brandt Corstius over Oekraïne.
Zo fraai als ‘Matthijs’ Joost Prinsen tot grote hoogten hielp, zo absurd waren zijn ophitsende vragen aan Jelle Brandt Corstius. Die suggereerde dat de Russen hem met beton aan de voeten in de gracht zullen mieteren als hij namen noemt van oligarchen wier kapitaal de EU zou moeten bevriezen.
De EU staat buitenspel
Was het in DWDD maar bij die malle zelfoverschatting gebleven. Maar het werd onderdeel van één van de slechtste politieke analyses ooit in dit amusementsprogramma. Jelle noemde Rusland het kleine kind dat uitdaagt om te kijken hoever zijn ouders dit toelaten. Oftewel: hoe lang moet het volgens de tv-maker duren alvorens de EU dit Rusland stuit?
Helaas, de EU is niet in de dominante positie en Rusland is niet het kleine kind. Eerder de almachtige pater familias die een maffiaclan aanstuurt. De staat Oekraïne – waar ik tot 15 jaar terug vaak was, toen maffiastaat – is arm en machteloos.
Sancties en de rol van de NAVO
Vervolgens kwamen weer de tandeloze sancties ter sprake. Zinloos, Rusland betaalt die dubbel en dwars terug met de gasboycot. ‘Handels- en gasbelangen’ werd dit genoemd, maar dit zijn alle handelsbelangen.
Bovenal, niet de EU, maar de NAVO vormt onze militaire verdedigingslinie die in actie zou moeten komen. De vraag is dus: wat kan dit machtige bondgenootschap tegen de Russische agressie doen? Niets, want Oekraïne is geen lid en hoe dan ook begint de NAVO geen wereldoorlog.
Even onjuist was de verwijzing door Jelle Brandt Corstius naar een fragment uit één van zijn schitterende reportages. Dat ging over voormalige Sovjet-staat Georgië waar Rusland stiekem de grens verschuift in haar voordeel. Foei zeg, hoe durft Rusland! Helaas, doet totaal niet ter zake. Immers, het gaat hier om Oekraïne en De Krim, die de Russen claimen met grote militaire overmacht op de achtergrond – een heel andere casus dan Geörgie.
Koude oorlog
Een relevante referentie die JBC vergat: Midden-Europa. In 1945 ingepikt door Stalin, in 1989 vrijgemaakt met Gorbatsjov. Ruim 44 jaar van duisternis voor Hongarije, Tsjecho-Slovakije, Polen, Oost-Duitsland et cetera. Uiteindelijk bevrijd, maar zonder bloedvergieten omdat communistisch Rusland de Koude Oorlog verloor. Deze landen plus de Baltische Staten zijn lid van de NAVO, tegen de zin van Rusland, maar ze zijn er maar wat blij om. En Poetin kent heus zijn grenzen. We onderschatten hier al eeuwen de Russische strategische kracht. Sterk, dus dom, denken we hier te gemakkelijk.
Rusland is rijk, machtig en sluw. Wat te doen tegen de oprukkende Russen? Niets dus. Zwijgen, afwachten en hooguit de getroffen Oekraïners evacueren. Wachten tot het over is, er geen bloed aan spenderen. Niet laf, maar realistisch.
Oorlogstaal vanuit het Westen is gratuit, zelfs van een moedige tv-maker.
Voor wie het wil terugzien:
Maar kijk liever naar de poëzie van Joost Prinsen:
