Spring naar de content

Het ongelofelijke leven van Wilco Kelderman

Het aardige van Wilco Kelderman – gisteren weergaloos in een Giro-tijdrit, iets wat in principe alleen voor renners van Omega Pharma – Quickstep weggelegd is – is dat hij zo’n onbeschreven blad is.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Nauwelijks geïnterviewd, nooit op televisie, geen stukken in de krant.
Een tabula rasa, waar naar hartenlust op gekalkt kan worden. Nog heel even, want dan is Wilco Kelderman een ster en weten we of hij een borsten- of meer een billenman is, welke maat schoenen zijn vriendin heeft en waarom zijn moeder hem Wilco (en niet, bijvoorbeeld, Gerlachus) heeft genoemd.
Nog even flink erop los fantaseren dus.

Het Brein met Benen
Wilco Kelderman is de zoon van een vertegenwoordiger in schoensmeer en lange vingers. Maar bovenal is Hans-Joris Kelderman een van de beste duivenmelkers van de Benelux. Vele internationale prijzen vielen hem en zijn vogels ten deel, wanneer hij ze weer eens in Zuid-Spanje losliet en ze binnen een vloek en een zucht weer het zwerk van Barneveld in gekoerst kwamen. Tegelijk met de duiven werd ook zoon Wilco – enig kind, als wij zijn vier broers Remco, Marco, Wijco en Co niet meetellen tenminste – in Zuid-Spanje losgelaten, maar dan op een racefietsje. Bidon sportdrank op de stang en twee plakken ontbijtkoek met dik boter in de achterzak van zijn wielershirt en daar ging hij.

Altijd keerde hij terug op het oude nest – iets wat zijn ouders deed vermoeden dat hij intelligenter was dan zij in eerste instantie hadden aangenomen. Een keer echter kwam hij niet op de afgesproken tijd thuis, iets wat met name zijn moeder ergerde, omdat zij piepers voor zeven had geschild en geen zin had om goed eten weg te gooien. Toen Wilco anderhalf uur later alsnog kwam aankakken, de fiets als een dood dier over zijn schouder, kwam hij niet weg met de smoes dat ter hoogte van Avignon zijn band was stukgebeten door een otter met een slechte dag – waarna hij de rest van de weg lopend had moeten afleggen. Zijn moeder (Wannapijn Kelderman – Grantholt, bekend geworden als Miss Hoekbank 1984 en nu alweer veertien jaar bekend als conceptueel kunstenares – ‘Vooral de rol van eieren in haar werk blijft intrigeren’, schreef de Volkskrant over haar laatste tentoonstelling, ‘The Eggs’) stuurde Wilco destijds zonder eten naar bed.

Al eerder was gebleken dat Wilco Kelderman niet alleen fysiek hoogbegaafd was. Ook geestelijk mankeerde er maar weinig aan de jongen die in Barneveld wel bekend stond als Het Brein met Benen. Op zijn vijfde slaagde hij erin drie Rubiks Kubussen tegelijk op te lossen en twee weken voor zijn elfde verjaardag werd hij toegelaten op de Universiteit van Harderwijk, voor de studierichtingen filosofie en geneeskunde – die later onder zijn invloed zouden worden samengevoegd tot de zgn. ‘filosofische geneeskunde’, een volstrekt unieke tak van wetenschap waarin de zin en onzin van ziekte en gezondheid vanuit verschillende perspectieven wordt belicht.

Omrijdtieten
Aardig ook om te vermelden dat Kelderman als geneeskundig filosoof optrad in verscheidene regionale televisieprogramma’s en bij een van die programma’s de grimeuse Herta Klapwijk ontmoette. De struise blondine, die in het meer chique deel van het nachtleven in haar geboorteplaats ’t Harde bekend was onder de artiestennaam La Douce Francaise, was op het moment van die ontmoeting al 52 jaar oud, haar fameuze boezem (die door een onbekend gebleven Veluwse dichter in 1983 nog ‘omrijdtieten’ genoemd waren) vertoonde de eerste tekenen van metaalmoeheid en van haar ooit legendarische schoonheid was nog slechts een mond vol fillers over.
Toch was het liefde op het eerste gezicht: Herta en Wilco verloofden zich nog diezelfde week en trouwden eind 2013 in Grozny, waar de zwager van Kelderman een hotel uitbaat. Wilco’s getuigen bij die gelegenheid waren de Tsjetsjeense president Ramzan Kadyrov en zijn ploegmaat Rick Flens.

Inmiddels woont de familie Kelderman-Klapwijk op een terp in Oost-Groningen. Herta is gestopt met haar werk als grimeuse bij de regionale omroep en verdient nu haar geld in de microbiologische tuinbouw. Wilco is profwielrenner, maar tot 1 mei 2014 had hij nog geen resultaten van enige betekenis behaald.