Spring naar de content

Kinderen zijn veel minder gendercliché dan bedrijven graag willen

Je kinderen genderneutraal opvoeden is onmogelijk. Maar je kunt wel proberen om niet altijd, klakkeloos, álle vrouwen- en mannenclichés op hen te projecteren.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

Feminisme gaat tegenwoordig steeds meer over (het uit de weg ruimen van) genderclichés. Terecht, denk ik. Als je wilt dat jongetjes en meisjes gelijkwaardig opgroeien, zou je hen niet in een hokje moeten willen duwen.
Toen ik zelf kinderen kreeg, had ik hierover niet grondig van tevoren nagedacht (ze kwamen nogal snel, dus ik had eigenlijk nergens van tevoren grondig over nagedacht). Omdat ik zelf niet van roze houd, kocht ik geen ‘meisjeskleren’ voor mijn dochter. Toen ze oud genoeg was om hierover haar eigen mening te ventileren (twee, ofzo) ging alles anders. Toen wilde ze per se alles roze en alleen nog maar rokjes en jurkjes aan, en met poppen spelen. Er was geen enkele manier waarop ik kon zorgen dat mijn dochtertje er niét elke dag als een clichéprinses bij liep.
Waar ze het vandaan had, weet ik niet. Van de televisie, van Zapp? Van de crèche? Wat ze op straat zag? Haar genen?
Ik liet haar maar.

Het is veranderd
Ze is nu vijf. Ze is soms nog steeds een prinsesje. Maar soms trekt ze een spijkerbroek aan en een grijs shirt van haar broer. Eén van haar grootste wensen op dit moment is meegaan naar een voetbalwedstrijd in een echt stadion. Het liefst in Barcelona. Het lijkt alsof ze de rollen kan aan- en uitzetten. Ze is nog steeds een prinses, en als ze er zin in heeft heel erg. En op andere momenten weer helemaal niet.

Samen met haar broer wilde ze laatst nagels lakken, tot mijn verrassing stemde hij in. Ze willen ook samen op breakdance. En ze willen dus samen naar een voetbalwedstrijd. In Barcelona. Ze houden allebei evenveel van cakejes bakken. Toen een jongetje op school werd uitgelachen omdat hij een knot in zijn haar had, vonden ze dat onterecht.
Het stukje dat genetisch hun verschil aangeeft, is er wel degelijk. Heel duidelijk. Maar ook subtiel. Subtieler in ieder geval dan de commercie je doet geloven. Het verspringt, en verandert, zoals alles bij kinderen steeds verspringt en verandert.

Misschien omdat het hele feministische debat er tegenwoordig over gaat, over seksisme, misschien omdat mijn kinderen er zelf mee bezig zijn, ben ik er ook mee bezig. En valt het rare, automatische in hokjes gestop van de hele wereld en van de hele kinderwereld in het bijzonder me extra op.

Meisjesafdeling
Voor volwassenen is het al erg dat Nivea douchegel voor mannen ‘Cool Kick’ heet en voor vrouwen ‘Pearl & Beaty’, zoals Hanna Bervoets opmerkte in haar column afgelopen zaterdag in Volkskrant Magazine, maar voor kinderen is het misschien nog erger. Het gebeurt helaas niet alleen in de Bart Smit-folder. Het gebeurt in alles, van sportlessen tot de kleur van de fiets, van Wii-spellen tot lichaamsverzorging tot kinderkleding. Een willekeurige webshop voor kinderkleding is verdeeld in ‘Meisjes’ en ‘Jongens’. En probeer maar eens bij een meisjes-afdeling een wit of grijs shirt te vinden voor je dochter, zonder strikjes, gekantelde randjes of stipjes of vrouwelijke taillenaden.

Een medewerker van de Bijenkorf-babyafdeling verzuchtte eens dat ze het jammer vond dat er nog maar zo weinig uniseks babykleding te koop is (bij hen).
Sommige Scandinavische merken (zoals Mini Rodini) doen het beter. Het Amerikaanse merk American Apparel (dat om heel andere reden nog wel eens het stempel ‘seksistisch’ krijgt, bijvoorbeeld omdat ze pornoster Sasha Grey in haar blootje als model gebruikten) heeft een kinderafdeling die gewoon ‘Kids’ heet. En iedereen mag alles aan.
Zoals het hoort.