Tamponmonoloog: een heel apart gevoel vanbinnen
Een bloederige week, dat was het. Na mijn oproep op deze plek ‘Schrijf je eigen tamponmonoloog’ – lees hier alles over het hoe en waarom – werd ik overspoeld met tamponverhalen/gedichten en één foto. Ze waren soms een beetje vies, vaak ontroerend, smeuïg, maar vooral heel eerlijk.
Het was lastig om tot een keuze te komen maar met hulp van drie fanatieke lezers (twee vrouwen en één man) is het mij (ons) gelukt er drie te kiezen inclusief een bijdrage die een eervolle vermelding verdient. De winnaar is: Danja Raven met haar verhaal: ‘Een heel apart gevoel vanbinnen’ Danja schreef o.a voor Psychologie Magazine en blogt regelmatig over haar reiservaringen.
Hier zijn alle uitslagen en bijdragen te lezen.
De jury over het winnende verhaal:
Wij lieten ons niet misleiden door de titel die enigszins gedateerd aandoet en genoten van de vlotte, gedreven stijl waarin Danja onverbloemd en zeer beeldend haar bloederige (bad) trip uit de doeken doet. De toon van het verhaal paste ons inziens zeer wel bij het onderwerp. Danja, gefeliciteerd!
Een heel apart gevoel vanbinnen
Geen flauw idee hoe lang ik naar het wc-papiertje staarde voordat ik begreep wat er aan de hand was. Het stukje toiletpapier dat zojuist nog beschilderd leek met rode waterverf, veranderde langzaam in een bloederige klont papier mâché. Nog niet overtuigd dat dit me echt overkwam, spreidde ik mijn benen en duwde voorzichtig mijn wijs- en middelvinger naar binnen. Met de roodbruine substantie die bleef plakken onder mijn vingernagels was er geen ontkennen meer aan.
Nee, dit is geen situatieschets van mijn eerste menstruatie. Tot dat punt was ik er zelfs van overtuigd dat mijn maandelijks ongemak me nooit meer zo zou shockeren als tijdens die eerste horrorervaring, waarbij ik als dertienjarig meisje midden in de nacht getrakteerd werd op een bloederige onderbroek.
Ongeveer tien jaar later bevond ik me echter in een gedeelde badkamer in een goedkoop guesthouse in Thailand. De wc-deur ingekerfd met songteksten van The Beatles en de donkere vloertegels bezaaid met vochtige floddertjes gerecycled toiletpapier. Aan de andere kant van de appeltjesgroene badkamermuur zat mijn kersverse Australische minnaar, met wie ik vlak daarvoor een gigantische pure joint rookte in mijn kamer.
Na een gezamenlijke lachkick waren we neergeploft op de bruine lakens van mijn eenpersoonsbed. Of liever gezegd ons eenpersoonsbed; een paar dagen eerder trok hij vanwege geldgebrek met backpack en al bij mij in. Hand in hand staarden we naar de vier muren van onze tijdelijke blokkendoos en iedere verstreken minuut verdwaalde ik dieper in een draaikolk van rood beton. Ik realiseerde me dat ik mijn hand niet meer wist te onderscheiden van de zijne. Dit was geen wiet, dit herkende ik als Salvia.
(Salvia Divinorum is ‘een bewustzijnsveranderend kruid dat gebruikt kan worden voor hallucinogene doeleinden of in een genezingsritueel, waarbij men, afhankelijk van de inname, geheel in beslag kan worden genomen door innerlijke beleving en alle realiteits- of identiteisgevoel tijdelijk verliest.’)
Oeps.
Anyhow – wel of geen Identiteit – ik moest plassen. Het koste me wat ingewikkeld denkwerk, maar vinger voor vinger lukte het me om zijn hand los te laten. En zo kwam het dat ik in het kleine kamertje naast hem, met opgetrokken wenkbrauwen staarde naar een donkerrood toiletpapiertje in mijn ene hand en naar het bloed onder de nagels van mijn andere hand, terwijl ik probeerde te bedenken wat ik normaal gesproken doe in een soortgelijke situatie.
Uiteindelijk drapeerde ik mijn lingerie op het plankje onder de spiegel boven de wastafel, liet mijn jurk over mijn billen zakken, waste mijn handen zonder te begrijpen waar het water eindigde en volgde ik de energiebanen terug naar mijn kamer. Mijn tijdelijke lief zat in lotushouding op het bed. Zijn ogen gesloten. Blij toe, want ik wilde hem geen bloederige bad trip bezorgen. Het lukte me om een tampon te vinden tussen de vreemd uitziende instrumenten in mijn toilettas. Net op tijd wist ik me te herinneren dat het witte staafje zijn nut nog beter dient zonder plastic folietje.
