Misschien heeft ex-Vestia treasurer Marcel de Vries wel gewoon gelijk
Gisteren met veel plezier naar de verhoren van de parlementaire enquêtecommissie woningcorporaties gekeken. In striptermen kwamen daar op één dag toch gewoon de Daltons langs.
Omdat ik me al een tijdje met de financiële markten bezighoud verbaasde me eigenlijk maar één ding: ik hoorde niks over nachtclubbezoek en callgirls. Is dat uit?
Treasurer Marcel de Vries werd destijds al gearresteerd en zat in verlengd voorarrest. Hij had er duidelijk lol in om uit te leggen hoe het allemaal was gegaan. Gisteren maakte de commissieleden niet de fout, zoals vorige week, om regelmatig het woord te ontnemen omdat het anders ‘te technisch’ werd. Deze materie is nogal financieel technisch en als je duiding wilt dan zul je er aan moeten geloven.
De Vries zal ongetwijfeld in de cel belanden, geen rechter zal het aandurven om ook maar een deel van wat De Vries in zijn voordeel opmerkte ook in zijn voordeel te laten spreken. Toch zette De Vries mij aan het denken en dan vooral in straf- en privaatrechtelijke zin.
Laat ik voorop stellen dat ik vind dat wat hij heeft gedaan moreel zeer verwerpelijk is. Maar – zoals u weet – is dat op zich niet strafbaar, de rechtspraak zou verstopt raken als het anders was, zeker kijkend naar de mores in de financiële sector.
Het werken met derivaten om risico’s af te dekken is – om te beginnen – de normaalste zaak van de wereld. Zonder risico is inmiddels niets meer in de financiële wereld, vraagt u dat maar aan spaarders in Cyprus en houders van obligaties van SNS Bank.
Het risico van een nagenoeg afwezige rentevoet: daarmee zou je tien jaar geleden beslist de lachers op je hand hebben gekregen. Overigens was het voordat Marcel de Vries aantrad bij Vestia bij de rechtsvoorgangers al heel gewoon om risico’s af te dekken en overtollig geld rentedragend uit te zetten. Geld waarmee je niks doet, wordt minder waard. Dan bouw je minder huizen.
Dat zich een groot aantal partijen op Vestia wierp om daar uit de goed gevulde ruif mee te eten, ook dat zijn normale zaken. Dat heet handel.
In een normale arbeidsovereenkomst – althans zoals ik die in het verleden met werknemers sloot – staat doorgaans dat je zonder toestemming van de werkgever geen andere betaalde arbeid mag verrichten en ook dat je geen geschenken mag accepteren die een x-waarde te boven gaan. Zeg € 50,- voor een kerstpakket.
Als het klopt wat Marcel de Vries stelt namelijk dat in zijn arbeidsovereenkomst niets van dat alles stond, dan was het hebben van een onderneming naast je baan bij Vestia in elk geval niet verboden. Hij heeft zijn inkomsten – die tien miljoen – gewoon, gespreid over een periode van 10 jaar, aangegeven en er belasting over betaald.
Dat brengt ons op de vraag om welke reden hij die tien miljoen niet had mogen aannemen. Nogmaals: moreel verwerpelijk maar niet zomaar strafbaar. Het kan worden uitgelegd als niet-ambtelijke omkoping maar dat zal primair diegenen raken die hem betaalden. Hij ontving maar heeft hij ze daarvoor een gunst bewezen en zijn werkgever benadeeld. Zouden de aanbiedingen van banken aan Vestia scherper zijn geweest? Waarschijnlijk niet want hun betalingen betroffen die aan een officiële agent of tussenpersoon, niet aan De Vries. Destijds en vaak ook nog nu een normale manier van zakendoen.
Uit wat ik tot nu toe heb gehoord, gezien en gelezen kan ik niet opmaken dat de banken Vestia een ander tarief aanrekenden omdat de tussenpersoon/agent ook nog ene De Vries moest betalen. Het zou om meer dan 20 miljard aan contracten zijn gegaan en de 20 miljoen die aan de agent werd betaald is daarvan één tiende procent.
Een gunst voor De Vries die een nadeel voor Vestia heeft betekend: ik zie ‘m nog niet.
Ik zie ook geen gunst voor de agent, Vestia deed met ongeveer elke bank zaken. Die banken zouden elke agent hebben betaald.
Kom ik op de schade van ruim twee miljard die is ontstaan door het liquideren van de portefeuille. Dat gebeurde op instigatie van de minister en als belegger weet ik dat liquidatie altijd het maximale verlies oplevert. De Vries zou dat zelf zeker anders hebben opgelost en waarschijnlijk (veel) beter. Vandaag verschijnen al de eerste publicaties over de manier waarop de nog altijd lepe Londense bankiers onze minister van haar probleem hebben afgeholpen. They cried all the way to the bank.
Mijn idee dat het nog helemaal niet vaststaat of er echt gronden voor een uiteindelijke veroordeling van Marcel de Vries zullen zijn, laat staan voor zijn aansprakelijkheid voor een verlies van twee miljard, zal wel niet populair worden in politiek Den Haag. En waarschijnlijk ook niet binnen de rechtbanken.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, ASML, DSM, Heineken, Philips, Shell en Unilever en is Long in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr. Doom op Twitter.
