Hoe Google het ‘recht om te worden vergeten’ omzeilt
Het lijkt misschien klungelig, de manier waarop zoekgigant Google omgaat met het door Europa opgelegde ‘recht om te worden vergeten’, maar er zit wel degelijk een strategie achter: doordat het bedrijf een berichtje stuurt naar de schrijver van het artikel waarvan de link is verwijderd, staat het doorgaans weer razendsnel in de zoekresultaten. Het overkwam deze week twee Britse journalisten. En ze staan met hun artikelen ook meteen bovenaan de lijst van zoekresultaten!
Een journalist pikt het natuurlijk niet als hij door Google naar de vergetelheid wordt verwezen en schrijft daar dan over, met uiteraard een link naar het gewraakte artikel. Dat nieuwe stuk wordt vervolgens door Google uiteraard wel geïndexeerd, waarmee de hele ‘vergeetactie’ teniet is gedaan. Het lijkt erop dat dat een bewuste keuze is geweest van Google. De Europese regel zint het bedrijf geenszins en dus zoekt het manieren om er onderuit te komen.
(Openbaar) register van geschrapte links
Het laat ook meteen zien hoe onzorgvuldig Google te werk gaat bij het verwijderen van links. Een daarvan had betrekking op een frauderende Britse bankier. Die was (en is) een publieke persoonlijkheid, en de fraude die hij pleegde is een relevant feit dat hij voor de rest van zijn leven met zich mee moet dragen, al snappen wij best dat hij het graag geschrapt zou zien uit zijn cv. Gelukkig was dat buiten de (journalistieke) waard gerekend. Je zou bijna gaan pleiten voor een (openbaar) register van geschrapte links, te vullen door schrijvers en uitgevers die een melding daarover van Google hebben gekregen.
Er is een aantal redenen voor het Europse Hof om nog eens goed te kijken naar de uitspraak die het heeft gedaan en de gevolgen daarvan. Al in de eerste weken is gebleken dat ze blijkbaar te ruimhartig is geformuleerd, waardoor ook bekende Europeanen menen de dans te kunnen ontspringen. Nu is het bovendien alleen Google dat toetst of ingediende verzoeken worden ingewilligd. Dat is natuurlijk vreemd: Europa zou daarin ook een rol moeten spelen, maar zal daar wel van hebben afgezien omdat controle veel te veel tijd en geld zou gaan kosten.
Daarbij: het is wonderlijk dat dat nieuwe recht om vergeten te worden (voorlopig?) alleen geldt voor Google en niet voor bijvoorbeeld Wikipedia, waar toch ook genoeg belastende feiten te vinden zijn. Ook andere zoekmachines als DuckDuckGo of Bing worden niet getroffen, ook al indexeren zij minstens zo goed als Google. En bovendien: het is betrekkelijk eenvoudig, zoals wij hier enkele weken geleden al schreven, om toch de gewenste resultaten te krijgen door te zoeken op Google buiten Europa. Het lijkt erop dat Google de orders van Europa gaat omzeilen door aan te tonen dat ze onmogelijk uit te voeren zijn.
