Spring naar de content

Laat kinderen kind zijn

Een opvoedkundige les die volwassenen mij vroeger meegaven was ‘dat ik moest genieten van mijn jeugd’.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Tim Jansen

Voor je het wist zou je volwassen zijn en de tijden van onbezorgdheid achter je hebben gelaten. Als kind snapte je deze aansporing niet. Volwassenen hadden geen huiswerk, mochten zelf bepalen wat ze aten en hoe laat ze gingen slapen. Gelukkig voor de kinderen is ‘kind zijn’ uit en wordt de jeugd steeds korter. Deze week las ik in de Volkskrant dat de overgang naar de middelbare school steeds uitgebreider wordt gevierd.

Vroeger was er een musical en dan was het klaar. Tegenwoordig zijn er afscheidsdiners, diverse afscheidsfeestjes, toespraken. Kortom, feestjes worden gemodelleerd naar feestjes van (jong)volwassenen. Zelfs de kleding van volwassenen wordt aangetrokken. De meisjes dragen galajurken, hoge hakken en make-up, de jongetjes overhemden en stropdassen. Volwassenen zijn jaloers op de onbezorgde levens van kinderen. Volwassenen proberen de tekenen van het ouder worden krampachtig te bestrijden in daad (muziekkeuze, kledingstijl) en gelaat (smeerseltjes, cosmetische ingrepen). Waarom zouden wij volwassenen, als jeugdigheid zo mooi is, de jeugd stimuleren zich te gedragen als volwassenen?

Jochies van elf horen niet te feesten met een stropdas om de nek. Nee, die moeten in een afzichtelijke trui naar koek happen of lasergamen. Op die leeftijd draag je geen overhemden, maar drijf je je moeder tot wanhoop omdat je al weer een paar gympen hebt kapotgevoetbald. En waarom tuigen we juist een hele afscheidsrite op in de tijd dat basisschoolkinderen geen afscheid meer hoeven te nemen? Onlangs had ik mijn eerste basisschoolreünie. Sommige oud-klasgenoten had ik daadwerkelijk zeventien jaar niet meer gezien. Hun verhalen over buitenlandse liefdes, kinderen, studies en carrièrewendingen waren verrassend voor mij. Dat gaat de huidige generatie niet meer gebeuren. Of, zoals de twaalfjarige Babette de technologische ontwikkeling in de krant samenvat: “En we hebben ook gewoon nog Whatsapp hoor. Het is niet zo dat we elkaar helemaal uit het oog verliezen.”

Inderdaad, het is tegenwoordig gewoon heel makkelijk om via Whatsapp, Facebook en Twitter de levenswandel te volgen van mensen die je niet meer dagelijks ziet. Babette zal zonder haar oud-klasgenoten te zien merken dat hun ongedwongen kindertijd snel voorbij is. En dat is jammer. Het drukke bestaan met allerlei verplichtingen zal nog lang genoeg duren. Laten we kinderen daarom vooral stimuleren om kind te blijven. En ouders die meewerken aan het nodeloos vroeg volwassen maken van kinderen moeten we straffen. Hoe? Door ze hun zonden te laten overdenken op de trap. Kunnen ze zich daar lekker jong voelen!