The worst footballer that ever lived
Het is een avond in het najaar van 1996 als bij Southampton-manager Graeme Souness de telefoon gaat.
‘Hello.’
‘Mister Souness?’
‘Yes?’
‘This is George Weah.’
George Weah is op dat moment spits bij AC Milen en misschien wel de beste voetballer ter wereld. Wanneer Weah spreekt, luister je.
Graeme Souness ook.
Weah heeft een tip voor Souness: een neefje van hem, ex-Paris Saint-Germain, woont momenteel in Engeland. En, nu komt het: hij heeft geen club.
Souness aarzelt geen moment en haalt Ali Dia naar Southampton.
Het waren de dagen voor Youtube: wie een geheime tip kreeg, schakelde niet onmiddellijk de computer in, maar gniffelde in zijn vuistje en trok de portefeuille voor iemand anders het zou doen.
Zo ook Graeme Souness.
Wat Souness niet wist – maar misschien wel had moeten weten – was dat het niet George Weah was die hij aan de telefoon had gehad, maar een student van Northumbria University in Newcastle. Tevens: vriend van Ali Dia.
Ali Dia belandde begin in 1996 in Engeland om er Business Management te gaan studeren. In Senegal stond hij bekend als een heel behoorlijke voetballer, maar dat bleek in Europa geen garantie voor succes: bij welke ploeg hij ook op proef ging, hij werd er na enkele dagen vriendelijk bedankt voor zijn bijdrage en tot ziens maar weer.
Uiteindelijk belandde hij bij de amateurs van Blyth Spartans, een club zo klein dat je moest oppassen dat je er niet per ongeluk op zou trappen.
Zelfs daar wist Ali, spits, geen enkel doelpunt te maken.
En toen kwam iemand met dat plan om Graeme Souness te bellen.
22 minuten
Een paar dagen later speelt Southampton uit tegen Leeds United.
Wanneer de spelers van Southampton ’s ochtends op de club komen, kijken ze verbijsterd naar het bord waar een A4-tje met de wedstrijdselectie hangt.
De splinternieuwe aanwinst uit Senegal staat erbij.
De wedstrijd is 32 minuten onderweg als sterspeler Matt le Tissier geblesseerd raakt. Hinkend verlaat hij het veld, Souness monstert zijn reservebank en roept: ‘Ali!’
Zo maakt Ali Dia, ex-spits van Blyth Spartans zijn debuut in de Premier League.
Zijn wedstrijd zal precies 22 minuten duren: halverwege de tweede helft wordt hij vervangen door de Nederlandse verdediger Kenneth Monkou.
Zijn optreden deed een journalist van The Guardian de volgende dag denken aan “Bambi on ice”.
De volgende dag is het een zondag en Ali Dia meldt zich op het trainingscomplex om zich te laten behandelen door de fysiotherapeut van de club.
‘Morgen melden bij de manager,’ zegt die alleen maar.
Ali Dia weet genoeg: hij verdwijnt met de noorderzon, met achterlating van een verbijsterde Graeme Souness en een hoop inspiratie voor komische tribuneliedjes.
Later dook Ali Dia nog op bij het kleine profclubje Gateshead, waarvoor hij twee doelpunten in acht wedstrijden zou maken.
Een persoonlijk record.
Hij was succesvoller als student: in 2001 studeerde hij af in Newcastle.
Tegenwoordig duikt zijn naam af en toe nog op als lijstaanvoerder van de ‘Ten worst transfers in Football history’ of ‘The 50 Worst Footballers That Ever Lived’. Heel soms wordt hij nog eens bezongen bij Southampton, wanneer de supporters het aloude ‘Dia is a Lia’ aanheffen.
Presidentskandidaat
Waar Ali Dia nu uithangt, weet niemand. Misschien heeft hij zich de een of andere Raad van Bestuur van een multinational ingebluft. En als er ooit iemand met zijn naam presidentskandidaat wordt: denk dan nog eens aan Graeme Souness.
