‘Wat?’

‘Je gooit dat bord zomaar op de grond!’

‘Het glipte uit m’n handen!’

‘Je gooide! Ik zag het toch.’

‘Alsof jij nooit iets uit je handen laat vallen tijdens het afdrogen.’

‘Wat is er toch met je vandaag?’

‘Wat?’

‘Nou, eerst in de Albert Heijn, toen je per se vier pakken chocoladekoekjes mee naar huis wilde nemen. Terwijl we allebei dus geen chocoladekoekjes eten. En daarna – bij het naar huis fietsen – hoe je er opeens vandoor racete alsof er een Enorme Hond achter je aan zat. En thuis wilde je opeens per se pizza bestellen, terwijl we net allemaal lekkere dingen voor het eten hadden gekocht.’

‘Die dingen gebeuren. Het blijft het leven.’

‘Ik vind het gek.’

‘Nergens voor nodig.’

‘Als er iets is, als je onze relatie niet meer uitdagend genoeg vindt of als je iets op te biechten hebt; dan zeg je het wel toch?’

‘Er is niks, schat. Echt niet. Ik ben me van geen kwaad bewust, die dingen gebeuren, in een mensenleven, daar is niks geks aan.’

‘OK, nou ja, vooruit dan maar. Vanavond lekker naar Boyhood?’

‘Nou…’

‘Wat?’

‘Het komt eigenlijk niet zo goed uit.’

‘Waarom?’

‘Daarom.’

‘Maar we hebben net kaartjes gehaald!’

‘Ik weet het.’

‘Maar..?’

‘Tja, ik weet niet. Geen zin meer.’

‘Geen zin?! De filmsensatie van het decennium en jij hebt geen zin?! Dan ga ik wel alleen, zeveraar.’

‘NEE!’

‘Wat nou?’

‘Nou ja…’

‘Wat?’

‘OK, kun je een geheim bewaren?’

‘Uh, ja!’

‘Stel: je wordt gebeld door een onbekend nummer. Je neemt op. Aan de andere kant van de lijn hoor je eerst wat gestommel en dan een stem van een man die zich Hong Hang noemt. Die meneer Hang biedt je geld als je bepaalde dingen wel en bepaalde dingen niet doet die dag. Geen grote dingen, gewoon alledaagse dingen, zoals afwassen, naar huis fietsen en naar de bioscoop gaan. Wat zou je dan doen?’

‘OpHangen.’

‘Ja. Precies.’

‘Heb jij niet gedaan, hè?’

‘Nee.’

‘En nu?’

‘Nu kunnen we dus niet naar de bioscoop.’

‘Want anders?’

‘Daar wil ik maar niet aan denken.’

‘Maar ik heb zo’n zin.’

‘Lieverd, duizenden mensen in Singapore rekenen op ons. Ze geloven dat we het kunnen. We kunnen rijk worden door alleen maar vanavond thuis te blijven.’

‘Wat drinken we daar dan bij?’

‘Een glas wijn en een kop thee.’

‘Geen koffie?’

‘Nee. Dan wordt meneer Hang boos.’

‘Hoe boos?’

‘Met een betonblok aan je voeten in de Krommerijn-boos.’

‘We kunnen ook best thuisblijven. En misschien daarna op internet een vakantie uitzoeken?’

‘Tuurlijk, schat.’

‘Gooi anders nog een bord op de grond.’

‘Doe ik.’