Alberto Contador kan alles. Echt ALLES
De man die een maand geleden zijn been brak, is op dit moment druk bezig de Ronde van Spanje te winnen. De gewone, niet de gehandicapteneditie. Alberto Contador laat ons dromen: ook het onmogelijke is mogelijk.
Precies vijftig dagen nadat hij zijn scheenbeen brak, werd Contador gisteren leider in de Vuelta – mede met dank aan de doodsmak van Nairo Quintana, maar dan nog.
Contador zou eigenlijk helemaal niet starten in Spanje. En toen hij wel startte, zou hij alleen maar proberen een rit te winnen.
Nu lijkt hij, in het sterkste deelnemersveld in een grote ronde sinds jaren, de allerbeste.
Is dat niet gek? Moet een mens zich niet zorgvuldig voorbereiden om een grote wielerronde te winnen? Een been herstelt toch niet na een nachtje slaap?
Jawel.
Tegenslag
Je kunt Alberto Contador wel om een boodschap sturen, als het erom gaat de medische wetenschap in de war te krijgen. Tien jaar geleden viel hij tijdens de Vuelta a Asturias van z’n fiets. Er had zich een bloedprop in zijn hersenen gevormd, die onmiddellijk verwijderd moest worden. Een operatie en een zware periode van herstel volgden.
In z’n eerste wedstrijd sinds die bijna-doodervaring, in de Tour Down Under, won Alberto Contador onmiddellijk een etappe. En toen hij in 2012 een klein jaar op het strafbankje van de doping had doorgebracht, won hij bij terugkeer onmiddellijk de Vuelta.
Zo rolt Alberto: wat abnormaal is voor ieder ander, is dagelijkse kost voor hem.
Je hebt wielrenners die in een zeventig meter diep ravijn rijden, wonderbaarlijk genoeg niets mankeren en zich vervolgens laten ophijsen met behulp van een ketting aan elkaar geknoopte reservebanden. Alberto niet: Alberto zaagt met de hand een paar bomen om, maakt daar een trap van en klimt zo terug het parkoers op, om daar vast te stellen dat zijn linkerarm nog beneden ligt. Geeft niet: hij rijdt wel door.
Er zijn coureurs die een wedstrijd verlaten omdat hun vrouw moet bevallen. Doet Alberto ook; sterker nog: hij haalt het kind zelf, bijt de navelstreng door en fietst daarna terug naar het rennershotel. Lekke banden doet hij überhaupt niet aan: Alberto Contador heeft genoeg aan een velg.
Geef Alberto een driewieler en hij eindigt nog steeds in de top-5 van een zware bergrit. Vul op een hete dag zijn bidon met cement en hij zal na afloop zeggen dat hij nu wel wat te drinken lust.
Blinddoek hem, draai hem tien keer in de rondte en zet hem vervolgens op de tijdritfiets – en sta niet verbaasd te kijken als hij wint.
Hang een woonwagen aan zijn achterwiel, neem er met de hele Rick Flens-fanclub in plaats en laat je drie weken lang door Spanje rijden. Bij de finish zal Alberto zeggen dat hij het idee had dat zijn achterwiel een beetje aanliep en een enkel zweetdruppeltje uit zijn wenkbrauw wissen.
Hemel op z’n hoofd
Heeft Alberto Contador dan nooit slechte benen, hoor ik u vragen?
Is hij nooit eens moe?
Wordt de tegenslag hem nooit eens teveel?
Voor zover bekend niet.
Wat moet er dan gebeuren om hem te doen stoppen? Moet de hemel soms op z’n hoofd vallen?
Nee, want Alberto Contador draagt altijd een helm.
