Spring naar de content

Kobani en het walgelijke opportunisme van de SP

Kobani ligt onder vuur. De verschrikkelijke strijders van IS staan aan de poorten van de Koerdische stad bij de grens met Turkije. Voor alle partijen een ernstige reden tot zorg, voor de SP een uitgelezen kans voor populisme van het meest walgelijke soort.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Matthias Pauw

Vorige week besloot vrijwel de gehele Kamer de inzet van Nederlandse F-16’s in de strijd tegen Islamitische Staat te steunen. Slechts twee partijen weigerden in te stemmen met militaire interventie: de dierenclub en de SP.

Geen steun
Het besluit van de SP om geen rol te willen spelen in het conflict mocht op zichzelf geen verrassing heten. De partij heeft een traditie van anti-interventionisme, en was niet van plan om met die traditie te breken. Zelfs niet voor de bestrijding van IS. Goed beschouwd had ze daar ook aardige argumenten voor verzameld. Roemer legt het uit op de website van de SP:

“Door ons nu militair tegen ISIS te keren zijn we feitelijk de luchtmacht van al-Assad, de president van Syrië, geworden. De voormalige vijand is ineens onze vriend.”

Roemer over het stoppen van de olie-export en de berechting van leiders:
“Dat is meer dienstbaar aan de humaniteit dan een verdere militaire escalatie van het conflict. Het bombarderen van een kruitvat is niet alleen onverstandig, maar ook inhumaan.”

Moraliteit en effectiviteit
Maar wat is er dan opeens veranderd? De partij die in zo felle bewoordingen afstand nam van de missie, laat vandaag weten luchtaanvallen op IS rond de stad Kobani eventueel (in het geval van genocide) wél te steunen. Opeens is het niet meer zo’n punt om de luchtmacht van Assad te spelen? Is het niet meer inhumaan?

In de Kamer sprak Roemer vorige week de woorden: “De vraag die aan de orde is, is er niet een van moraliteit maar een van effectiviteit.” De dreiging van genocide in Kobani doet die balans blijkbaar omslaan, maar waarom gold dat niet voor de Yezidi’s die als ratten in de val zaten en eveneens met genocide bedreigd werden? Waarom geldt dat niet voor al die duizenden anderen die doodgeschoten werden, onthoofd, gemarteld en gekruisigd? Is de dreigende genocide op de ene groep belangrijker voor de SP dan de genocide op een andere?

Yezidi’s stemmen niet
Het antwoord lijkt nogal plat te zijn: argumenten over volkenrecht, moraliteit en heulen met de vijand worden overboord gegooid als er stemmen op het spel staan.

Het is algemeen bekend dat de SP zich, in de persoon van Harry van Bommel, al jaren inzet voor ‘het Koerdische vraagstuk’. Het Kamerlid heeft sinds 2009 zelfs een eigen Harry van Bommel-plantsoen in de Iraaks-Koerdische stad Rezgari, uit waardering voor zijn inspanningen om Frans van Anraat veroordeeld te krijgen, de Nederlander die grondstoffen voor de chemische wapens leverde waarmee duizenden Koerden werden gedood.

Yezidi’s leveren geen zetels op, terwijl de grote meerderheid van de Nederlandse Koerden op de SP stemt. Wat dat betreft lijkt Roemer vorige week ware woorden te hebben gesproken: de vraag die aan de orde is, is er niet een van moraliteit, maar een van (electorale) effectiviteit.

Onderwerpen