Harde interne kritiek op Emile Roemer laat zien voor welk dilemma de SP staat
Ze is een van de talenten binnen haar partij. Volgens sommigen heeft ze het in zich om een toekomstig partijleider te worden van de Socialistische Partij. En ze geeft deze morgen harde kritiek op Emile Roemer in NRC Handelsblad. Zaagt Sadet Karabulut aan de stoelpoten van de SP-leider?
Vanochtend laat de 39-jarige Karabulut zich interviewen door de NRC. Aanleiding lijkt haar Koerdische achtergrond te zijn: geboren in Dordrecht uit Koerdische Turken die hier als gastarbeiders naartoe kwamen. De strijd tegen IS en de rol van de Koerden daarbij zijn blijkbaar voldoende reden voor het uitgebreide interview, dat na de gebruikelijke SP-standpunten over IS (alleen ingrijpen als er massamoord dreigt) en de Koerdische onafhankelijkheidspartij PKK (moet van de terreurlijst af) een andere wending neemt. Want waarom profiteert de SP niet echt van het zetelverlies van de Partij van de Arbeid in de peilingen?
“Gezien de situatie van de PvdA en het harde beleid van het kabinet zouden we beter moeten scoren. (–) Maar we moeten als SP ook zichtbaarder zijn. Misschien zijn we iets te braaf geworden. (–) Misschien proberen we te veel het redelijke alternatief te zijn. De SP is erg gericht geweest op regeringsverantwoordelijkheid.”
Dat laatste klopt: Emile Roemer is al langere tijd bezig om de SP bestuurswaardig te krijgen. Lokaal (de SP regeert inmiddels in grote steden als Amsterdam en Utrecht), maar ook zeker nationaal probeert Roemer de populistische randjes van de SP af te slijpen om zo regeringsfähig te worden. Zoals wij echter ook concludeerden: regeren vraagt andere competenties dan oppositievoeren. De nieuwe lijn lijkt de partij nu op te breken, aangezien een groot deel van de SP-leden juist van de activistische soort is en de lijn-Roemer te braaf vindt.
Op de vraag of het misschien aan partijleider Roemer ligt, antwoordt Karabulut:
“Het is niet alleen Emile Roemer. (–) Natuurlijk, Roemer is ons uithangbord. Je voorman moet gewoon presteren. Maar hij doet hartstikke z’n best. Hij heeft niet zo’n lekkere periode gehad. (–) Voor hem geldt hetzelfde als voor de rest van de partij. De machine moet beter gaan draaien.”
De grote vraag lijkt vooral wat voor machine de SP wil zijn. Wil ze de activistische partij blijven die ze is (of was), dan zal ze hoogstwaarschijnlijk genoegen moeten nemen met een oppositierol. Wil ze een serieus bestuursalternatief worden voor de PvdA, dan zal ze op korte termijn de gelederen moeten sluiten. Emile Roemer staat voor een pittig dilemma: de peilingen sluiten niet uit dat de SP in een volgend kabinet zou kunnen meedoen, maar laten ook zien dat de SP niet de maximale winst uit de benarde positie van de PvdA haalt.
Eén ding is zeker: een (linkse) partij waarvan de leden rollend over straat gaan om kritiek op elkaar te leveren, werkt averechts, daar kan GroenLinks over meepraten.
