Spring naar de content

‘De huidige generatie jongeren mag en kan alles, maar is burgerlijker dan ooit’

De hippies, provo’s, punkers en krakers moesten strijd leveren voor hun idealen. De generatie die nu jong is mag en kan alles, maar lijkt van de weeromstuit burgerlijker dan ooit. Emma Brunt schijft in HP/De Tijd 09 over deze generatiekloof.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: De Redactie

Zouden er nog studenten zijn, jongens en meisjes van begin twintig, die weten wat een hospita is? Althans in theorie, bijvoorbeeld van horen zeggen? Of misschien zelfs uit eigen ervaring met zo’n middelbare en doorgaans enigszins verzuurde dame, die in ruil voor de verhuur van een krap zijkamertje of een met bordkarton afgetimmerd hokje op zolder allerlei stringente eisen meent te kunnen stellen aan het gedrag van haar huurders in het algemeen, en aan hun seksuele gedrag in het bijzonder? In de trant van: geen heren- of damesbezoek na tien uur ‘s avonds?

Het lijkt me niet waarschijnlijk, want uit allerlei onderzoek blijkt dat de leeftijd waarop de huidige generatie aan grotemensenseks begint rondom de zeventien ligt, en dat de ouders zich daar geen zorgen over maken. In mijn vriendenkring is het zelfs eerder andersom, want ik ken moeders die – stiekem, dat wel – behoorlijk opgelucht zijn als hun nerdy zoon of dochter zich wel degelijk blijkt te kunnen weren op het gebied van de liefde en eindelijk ook eens thuiskomt met een vriendje of vriendinnetje dat een nachtje blijft slapen. Nou, dat werd hoog tijd ook, een pak van hun hart. Zulke kinderen laten zich natuurlijk niet door een wildvreemde betuttelen als ze een paar jaar later op kamers gaan wonen, en waarom zouden ze ook, want diezelfde meelevende ouders zorgen er meestal wel voor dat ze voor hun huisvesting niet op vreemden aangewezen zijn. Als ze er het geld voor hebben, huren of kopen ouders van nu een etage voor hun kind die geschikt is om er met twee of drie studievriendjes te wonen, of vertimmeren de eigen zolder dusdanig dat er voorlopig geen enkele noodzaak bestaat om het (o zo comfortabele) ouderlijk huis te verlaten.

Tot ieders satisfactie, want thuis mag alles en kan alles, dus wat zullen die kinderen zich haasten om op eigen benen te gaan staan? Dat brengt maar allerhande gedoe met zich mee, zoals zelf de boodschappen doen en eten koken, en met uitpuilende zakken naar de dichtstbijzijnde wasserette sjouwen, terwijl ze hun tijd waarachtig wel beter kunnen gebruiken. De huidige studieduur is namelijk danig ingekort, en er moet veelal geld geleend worden van de overheid om die studie te bekostigen, een lening die ze zullen moeten terugbetalen, en dus moet er gepresteerd worden. In straf tempo! Als ik dat vergelijk met mijn eigen situatie, toen ik in 1963 sociale en politieke wetenschappen ging studeren in Amsterdam, lijkt het wel alsof ik terugkijk op een tijd die veel langer geleden is dan de luttele vijftig jaar – meer is het niet – die mij van deze generatie scheidt.

Niets is sindsdien hetzelfde gebleven, wat dat betreft gaapt er een enorme kloof tussen toen en nu. Bijna lachwekkend, om niet te zeggen ongeloofwaardig, alsof ik de obstakels die de generatie van zestig moest overwinnen om zich te ontworstelen aan het ouderlijk gezag achteraf maar zo’n beetje verzin, of op zijn minst overdrijf. Seks, drugs en rock-’n–roll, daar draaide het immers allemaal om: een radicale omwenteling in de jeugdcultuur, die nog wereldwijd was ook. Als je de ‘wereld’ voor het gemak tenminste even wilt beperken tot het rijke Westen, want de revolutionaire boodschap van de Beatles en de Stones werd in alle grote kosmopolitische centra meteen begrepen en met ongekend elan opgepikt. Net zo goed in Londen en Parijs als in Amsterdam en San Francisco. Maar terwijl de seksuele revolutie overal op uitbreken stond, en de jongeren zowel het economische als het culturele tij mee hadden – The times they are a-changing, profeteerde Bob Dylan, blakend van zelfvertrouwen – moest de nieuwe vrijheid toch nog wel even veroverd worden op allerlei taaie weerstanden in het alledaagse leven.

Lees het volledige artikel van Emma Brunt in HP/De Tijd 09, die nu in de winkel ligt en die u hier direct online kunt kopen.

Onderwerpen