Reden om schrijver Gustaaf Peek (1975) te onderwerpen aan een zelfportret – een serie vragen gebaseerd op de vermaarde questionnaire van Marcel Proust. Peek, na afloop van het interview: “Dit blijkt wellicht mijn openhartigste interview ever.”

Wat is uw huidige gemoedstoestand?
Contemplatief en wat onrustig.

Wie zijn uw helden?
Mijn vrouw, Maria Hermes. Dat is mijn allergrootste held. Ik vind haar heel moedig en heel geweldig en ik vind het ongelooflijk fijn dat ze bestaat.

Aan wie ergert u zich?
Kooplui en dominees.

Lijkt u op uw vader?
Hopelijk steeds minder. Ik denk dat het onvermijdelijk is om op je vader te lijken, maar ik heb hem er hopelijk toch flink uitgekregen. Niet omdat het een overdreven nare man was, maar ik wil veel liever mijn eigen persoon zijn.

Lijkt u op uw moeder?
Dat is eigenlijk een vraag waar ik pas de laatste jaren bewuster over nadenk. Ik ben altijd in een mentaal gevecht geweest met mijn vader, dus hij heeft onevenredig veel aandacht gehad in mijn persoonlijke groei. Natuurlijk zijn er zaken die ik van mijn moeder heb overgenomen. Het zorgzame, het flegmatische af en toe… Maar dat ben ik allemaal nog aan het ontdekken, daar ben ik nog niet helemaal uit. Eigenlijk pas sinds mijn vader is overleden, nu iets meer dan twee jaar geleden, is daar ruimte voor. Pas toen kon ik afstand nemen tot mijn geschiedenis. In zekere zin hadden we op een bepaalde manier jaren geleden al afscheid genomen van elkaar, maar toen-ie overleed was onze geschiedenis samen ook daadwerkelijk afgelopen. En dat gaf mij ruimte om over mezelf na te denken.

Wat zijn uw dagdromen?
Eindeloze dagen van lezen, eten en vrijen. Schrijven komt in mijn gewone dagdromen, die neigen naar hedonisme, niet voor. Een dagdroom zie ik meer als een escapisme – iets heel anders dan de serieuze, stuwende, opwekkende schrijversdromen die ik ook heb.

Wat is uw grootste angst?
Pijn en dood van mijn dierbaren, vooral van mijn vrouw en mijn dochter. Daar moet ik niet aan dénken. Dat is mijn allergrootste angst.

Bidt u weleens?
Nee, nooit.

Heeft u ooit een mystieke ervaring gehad?
Nee. Ik geloof ook niet in ‘mystiek’. Iets toeschrijven aan ‘mystiek’ kan sommige mensen misschien helpen om orde te scheppen in de werkelijkheid, die zeer chaotisch en angstaanjagend is, maar wie zich bewust is van die chaos wordt vanzelf al rustiger.

Bent u aantrekkelijk?
Ik ben oké.

Wat is uw definitie van geluk?
Een heerlijk nu.

Waar schaamt u zich voor?
Iets heel plats waar ik me altijd voor schaam is mijn Frans. Ik zou veel beter Frans willen spreken. Ik ben bijna elk jaar wel in Frankrijk te vinden, en elk jaar hoor ik mezelf weer schutteren. En elk jaar neem ik me voor om er iets aan te doen, maar dat lukt me maar niet.

Bent u monogaam?
Ja, dat ben ik.

Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?
Echt hardop huilen doe ik niet vaak, maar het overkomt me wel met enige regelmaat dat ik tranen in mijn ogen krijg. De laatste keer dat dat gebeurde was deze zomer, toen mijn dochtertje van vier afscheid nam van de crèche. Dat werd ineens best emotioneel. Het was allemaal zo lief. Er werd gezoend en gezwaaid en gezongen… Ja, dat deed me wel wat.

Hoe moedig bent u?
Ik weet pas hoe moedig ik ben als ik word getest. En dat is nog niet voorgekomen. Ik hoop er het beste van, maar ik heb nog geen concreet bewijs van mijn moed.

Van wie heeft u het meest geleerd?
Onvermijdelijk van mijn ouders, van verschillende docenten, van mijn vrouw, van mijn dochter, van mijn vrienden… Ik ben sowieso iemand die altijd zoveel mogelijk wil leren. Ik probeer altijd met een extra brok kennis weg te komen uit een sociale situatie, of een film, of een boek… Ik zie mijn tijd op aarde dan ook als één lange leergang: wat ik ook doe, op een bepaalde manier ga ik eigenlijk altijd naar school.

Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?
Creativiteit.

Welke eigenschap waardeert u in een man?
Empathie.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?
Ik zou wel wat minder ongeduldig willen zijn, wat meer kalmte willen hebben. Kalmte zorgt namelijk voor reflectie, en reflectie zorgt weer voor betere oplossingen. Van ongeduld gaan dingen alleen maar sneller stuk.

Hoe ontspant u zich?
Lezen, samen eten, drinken, kunst, vrijen, reizen.

Van wie houdt u het meest?
Van mijn vrouw en dochter.

Gelooft u in God?
Nee.

Waaraan bent u het meest gehecht?
Weer mijn vrouw en dochter. Zonder hen gaat het leven niet.

Welk leed heeft u anderen berokkend?
Mijn vader dacht waarschijnlijk altijd dat ik hem zat te fucken, terwijl dat helemaal niet zo was. Kijk, mijn vader is altijd erg ongelukkig geweest met wat ik deed, het schrijven. Hij probeerde mij dan ook altijd wijs te maken dat het schrijven niet goed voor me was, dat het hem pijn deed, dat ik hem teleurstelde… Dat was heel vervelend. Maar ik ging door met wat ik deed, en uiteindelijk zijn we als half-vreemden uit elkaar gegaan. Dus mijn vader zal het gevoel hebben gehad dat ik hem enorm veel leed heb berokkend, terwijl ik hem nooit wilde kwetsen. Het is juist andersom: door zijn onfatsoenlijke houding heeft hij mij oneindige malen meer gekwetst dan ik hem.

Wat beschouwt u als uw grootste mislukking?
Toen ik jong was, was ik ervan overtuigd dat ik een knappe ingenieur zou worden. Ik dacht dat ik een zeer technisch begaafd figuur was, maar toen ik in de brugklas kwam bleek wiskunde mij totaal niet te liggen.

Wanneer was u het gelukkigst?
In de winter van 2007, toen mijn vrouw en ik net wat hadden, en we over het bruggetje bij Hotel De l’Europe liepen. Het was koud, we keken uit over de Amstel. Ik tilde haar op en zwierde haar rond. Toen was ik echt heel gelukkig. Op dat moment is de zon echt in mij opgegaan.

Wat is de beste plek om te wonen?
Bij mijn vrouw en dochter, en als ik dan een plaats moet kiezen: Amsterdam. Ik voel me hier belachelijk thuis.

Wie hoopt u nooit meer terug te zien?
Oude incarnaties van mezelf. Ik moet er niet aan denken om mijn achttienjarige zelf tegen te komen, of mijn vijfentwintigjarige zelf. Niet dat ik de persoon die ik ooit was uit mijn geschiedenis wil snijden, maar die persoon is gewoon klaar. Wat ze goed deden wil ik nu ook nog steeds goed doen, maar wat ze fout deden wil ik achter me laten.

Hoe is ongeluk te vermijden?
Ik denk dat je het grote ongeluk niet kunt vermijden, je kunt alleen hopen dat overmacht je zo laat mogelijk bezoekt.

Wat is uw devies?
Laat zien wie je bent.