Polderparadijs: een zoektocht naar de beste plek om te wonen
In ons digitale weekblad vindt u de beste website-artikelen van de afgelopen week én een groot artikel uit ons papieren magazine. Deze week is dat deel twee van het ‘Dagboek van een bejaardenbroeder’, over de mensonterende toestanden in de ouderenzorg. Verder een uitgebreid fragment uit het verslag van de zoektocht naar het paradijs in Nederland, dat in zijn geheel te lezen is in het huidige papieren nummer van HP/De Tijd. Dat en meer in een fraai vormgegeven en interactieve pdf. Het weekbladgevoel voor het weekend! Hieronder enkele highlights (klik op een link om het weekblad te openen).
Dagboek van een bejaardenbroeder-II
‘Kleinschalig wonen’ en ‘zorgzwaartepakketten’ zijn de nieuwe toverformules die demente bejaarden een humane behandeling moeten garanderen. Maar wat komt er in de praktijk van terecht? HP ging in 2010 undercover in de zorg. Deel 2 van een tweeluik. ‘Als ze allemaal maar liggen en hun pillen hebben gehad.’
De beste plek om te wonen
De ideale plek heeft natuurschoon, rust en ruimte, maar ook theaters, winkels en werkgelegenheid. En voor iedereen in andere verhoudingen. In het novembernummer van HP/De Tijd doet Bert Nijmeijer verslag van een gekmakende zoektocht naar het paradijs in Nederland. ‘Ons land is geen wedstrijd.’
19 meer of minder zinnige opmerkingen (en 2 waarheden) over de NS Publieksprijs
De reacties na de winst van Michel van Egmonds Kieft waren gisteravond te verdelen in twee categorieën: onbegrip en sliep-uit. Helemaal in de stijl van de NS Publieksprijs: hierbij een ranglijst met verrassende opmerkingen van geanonimiseerde twitteraars, al dan niet voorzien van een fragmentje uit het juryrapport. U mag stemmen op uw favoriet, maar dat levert niets op.
Starten van eigen partij door Kuzu en Özturk is ‘koekje van eigen deeg’ voor PvdA
Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk, de twee PvdA-Kamerleden die zich niet meer konden verenigen met het integratiebeleid, hebben hun zetel niet teruggegeven aan de partij maar gaan inmiddels verder onder de naam Groep Kuzu/Öztürk. De twee zouden naar verluidt al langer de mogelijkheden van een eigen moslimpartij onderzoeken, maar daar hadden ze de Kamerzetels van de Partij van de Arbeid natuurlijk niet voor hoeven gebruiken.
