Vrouwen, laten we gewoon toegeven dat we wreed zijn
Donderdagavond was ik het voor het eerst in mijn leven eens met Thierry Baudet. Hij zat bij De Wereld Draait Door om het op te nemen voor Julien Blanc. Het punt waarmee ik het eens was, was het volgende. Hij zei: jongens – goede, lieve jongens – kijken op tegen meisjes en vrouwen, en worden door hen wreed op hun plek gezet. Vrouwen zijn eng, er is heel wat voor nodig om daar tegen te kunnen als man. Hij zei ook: jonge vrouwen zijn wreed.
Verscheidene intelligente, knappe, jonge vrouwen kwamen naar aanleiding van de uitzending op mijn Facebooktijdlijn op voor zichzelf en scholden Baudet uit: hoe durft hij dat te zeggen over ons!
Die vrouwen zijn ook allemaal weleens wreed geweest. Jij ook, toch? Geef het maar toe. Heb je het nooit op een rotmanier uitgemaakt met een jongen die heel verliefd op je was? Heb je niet jongens op hun plek gezet terwijl ze dat misschien niet verdienden? Viel je niet ook vaak bij nader inzien op nét iets anders dan wat je had? Probeerde je niet ook die onbereikbare types te ‘krijgen’, degene die niet terug-sms’ten, en wees je niet ook de bereikbaren af? Werd je niet ook verliefd op je zelfverzonnen idee van de liefde?
Vond je ze niet ook saai, als je ze eenmaal ‘had’?
Ik weet van mezelf dat ik wreed ben geweest, en nog veel vaker onnavolgbaar. Ik heb goeiige jongens weggestuurd. Als stront behandeld. Vervelende, wrede of dominante mannen ben ik achterna gaan lopen. Díe wilde ik. Om er daarna achter te komen dat ik ze toch liever lief had. Om er daarna achter te komen dat ik ze toch liever dominant had. Om er daarna achter te komen dat ik ze toch liever lief had. Enzovoort. “De druk op mannen om enerzijds een dominante Mister Grey te zijn, die zijn vrouw vastbindt en dwingt om klaar te komen om vervolgens als begripvolle softy het hele huis te gaan dweilen en de kinderen in bed te leggen, neemt toe,” schreef Halina Reijn in haar column op DeMorgen.be.
Het is een interessante vraag: waarom vrouwen het zo slecht kunnen hebben als ze bestempeld worden als wreed. Als een vrouw zegt: alle mannen zijn eikels, denkt iedereen: je hebt gelijk. Als een man zegt: vrouwen zijn eikels, is de wereld te klein. De stelling dat Blanc of Baudet wreed zijn (in de liefde) klopt waarschijnlijk. Zijn we allemaal wreed, zijn we allemaal eikels. So what?
O, en weet je wat ik wil? (Baudet, let op, voor de volgende keer dat je zo’n wrede vrouw wil versieren.) Het maakt me geen bal uit of je een keer mijn hoofd naar je kruis duwt of niet. Of je dominant bent, of lief. Of allebei, of allebei niet. Het belangrijkste is iets anders.
Ik vind je spannend als je een stukje voor jezelf houdt. Als ik ver bij je mag komen, heel ver, maar niet overal.
Ik wil dat je niet op mij gaat leunen.
En dat je het onmogelijk maakt voor mij om op jou te leunen.
