Zlatan omhelst Messi en da’s toch mooi
Terwijl ik nog nauwelijks was uitgesidderd van de onvoorstelbare wijze waarop Ajax Apoel Nicosia van de mat had geveegd, ging de NOS meteen door met de samenvatting van de wedstrijd Barcelona-Paris Saint-Germain.
Het was wat te snel na mekaar, naar mijn smaak.
Negen illusies
De 3 minuten en 28 seconden aan beelden die vervolgens over mij – argeloze kijker – werden uitgestort, maakten aan tenminste negen de rest van de avond in mijn geest zo zorgvuldig opgebouwde illusies een einde.
1. Ajax is niet de beste ploeg, tenminste: niet buiten de regio Amsterdam-Amstelland.
2. Apoel Nicosia is geen gevaarlijke tegenstander, hoogstens op de wijze waarop ook een stofzuigerslang een gevaarlijke tegenstander is: je kunt erover struikelen, maar dan moet je wel ontzettend niet opletten.
3. Ricardo Kishna is een behoorlijke dribbelaar, maar dat was Kevin Bobson ooit ook. Als Lionel Messi een tovenaar is, dan is Kishna het jongetje dat keer op keer z’n ouders vergast op die ene kaarttruc die hij zichzelf heeft aangeleerd.
4. De Amsterdam Arena is geen kolkende en dampende voetbaltempel waar de hogere voetbalkunst op luidruchtige wijze wordt vereerd. Het kan wel kolken in de Arena, maar dat is dan te danken aan René Froger en consorten. Ook onnavolgbaar trouwens.
5. Milik staat tot Zlatan als Bernlef staat tot Dostojevski. (O. O jee.)
6. Lionel Messi is niet ‘gewoon een mens’.
7. Mocht Frank de Boer binnen afzienbare tijd vier pure aanvallers opstellen, dan zullen daar niet drie van de beste spelers ter wereld bij zitten.
9. Niklas Moisander is niet de fraaist voetballende verdediger ter wereld.
10. Het is niet helemaal alleen maar pech dat Ajax ieder jaar verzuipt in het pierenbadje van de Champions League.
En toch: ik had me vermaakt met Klaassen, met Schöne en met Serero. Zoals ik me ook vermaak als ik op zondagmiddag min of meer per ongeluk langs het veld van een naburige tweede- of derdeklasser fiets en even blijf staan kijken.
Ontroering op alle niveaus
Het heerlijke aan voetbal is dat je er op talloze verschillende manieren van kunt genieten. Zolang Ajax speelt tegen Apoel, bestaat er geen Barcelona tegen PSG. En als Kampong het dit weekend in de Zondag Tweede Klasse B opneemt tegen DCG RKSV, denkt niemand aan het feit dat het hier geen Eredivisieniveau betreft. Toch heb je er, mits het droog blijft, vermoedelijk een hartstikke leuke middag aan. Daar hoeft geen Neymar of Iniesta aan te pas te komen.
Overal zijn mooie dingen te zien.
Ontroering verschuilt zich op alle niveaus.
Het fijnste beeld van gisteravond kwam echter wel van de plek waar het voetbal het dichtst de perfectie had benaderd. Na afloop van Barcelona-PSG ontmoetten Zlatan en Messi elkaar.
Een korte omhelzing.
De ontmoeting stolde in een foto die overal, op ieder veldje ter wereld, op ieder niveau en op ieder continent, genomen had kunnen zijn.
De klauw van de reus, die ieder moment het porseleinen beeldje dat hij vastheeft kan fijndrukken. De blik van de kleine, die bewonderend opkijkt naar de beer in wiens armen hij hangt.
Dat het toevallig twee van de fijnste voetballers ooit waren, die elkaar daar vastpakten, OK, toegegeven: dat maakte het toch mooier dan het bij twee jongens van Kampong en DCG RKSV was geweest.
