Klimaattop Lima ‘moeizaam compromis’
Het begon nog zo veelbelovend dit jaar. Op de jaarlijkse VN-klimaattop, deze keer in Lima, beloofden de VS, China en Europa in eerste instantie braaf hun CO2-uitstoot te verminderen. Maar al gauw liepen de onderhandelingen vast, met name op het thema financiën. En dat kwam niet bepaald als een verrassing.
Het is de twintigste keer dat vertegenwoordigers van de Verenigde Naties samen komen om over klimaatproblematiek te praten. De eerste officiële ontmoeting van de Conference of Parties (COP), het belangrijkste besluitvormende orgaan, was in 1995, in Berlijn. Dit jaar nemen 195 landen deel.
Inmiddels staat de top bekend als weinig veelbelovend. Een rondje googlen op ‘klimaattop’ met daarachter een jaartal tussen 1995 en 2013, zegt genoeg: ‘teleurstellend’, ‘zonder het gewenste effect’, ‘gemiste kans’, ‘gesteggel’, ‘dwarsliggerij’, ‘ruzie’ en ‘afgezwakte ambities’.
Slechts één keer leken er echt grote stappen te worden gemaakt. Dat was in Kyoto, in 1997. Het Verdrag van Kyoto is het enige bindende klimaatverdrag op dat ooit werd afgesloten op wereldwijde basis. De landen die het verdrag ondertekenden, verplichtten zichzelf om hun CO2-uitstoot terug te dringen. In 2005 trad het verdrag in werking, en in 2012 had het moeten aflopen. Maar de afspraak werd verlengd tot 2020, omdat bijkomende, bindende maatregelen nodig werden geacht.
Ondanks de weinig positieve berichten, moeten we het volgens Donald Pols, klimaatexpert van Energie Onderzoekscentrum Nederland (ECN) niet zo negatief bekijken. Nooit eerder was hij zo hoopvol over de resultaten van een klimaattop, zei hij afgelopen maandag nog in Trouw. “De toonzetting is een beetje van: het is niks en het wordt niks. Terwijl er nu juist grote stappen worden gezet.”
De vraag is of Pols er inmiddels nog zo over denkt. Eigenlijk zouden de besprekingen in Lima vrijdagavond worden afgerond, maar die werden uitgesteld vanwege het uitblijven van overeenstemming. Er wordt met name gediscussieerd over de verdeling van de kosten voor klimaatmaatregelen tussen rijke en arme landen. Vanaf 2020 moet jaarlijks 100 miljard dollar worden gestort in een klimaatfonds, waarmee de kosten moeten worden gefinancierd. In de pot zou nu pas tien miljard zitten.
UPDATE: Er kan weer een paar nieuwe term worden toegevoegd aan de lijst met klimaattopbeschrijvingen. Ja, er is iets besloten in Lima, namelijk dat men volgend jaar in Parijs iets gaat besluiten. Een ‘moeizaam compromis‘ dus, waarvan bovendien de ‘afspraken vaag zijn’.
