Spring naar de content

Met R.E.M. en David Douglas in de supermarkt

In de supermarkt – ik was er meer uit gewoonte dan omdat ik werkelijk iets nodig had – liep ik met een mand in mijn hand en een ziel onder mijn arm te ijsberen op de groenteafdeling. Dat klinkt treuriger dan het was. De supermarkt is een houvast, een baken van rust in de zee van alledag. Waar anderen GTST kijken, hun moeder bellen of hun teennagels vijlen, bezoek ik de Dirk. Wat overigens niet wil zeggen dat ik mijn moeder nooit bel.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Klaas Knooihuizen

De supermarkt is een soort paradijs. Er is enorm veel te eten en er is altijd iets in de aanbieding. Het enige nadeel is de muziek. Die is bijna altijd suf. Als je geluk hebt draaien ze iets van R.E.M., maar meestal komt het niet verder dan Atomic Kitten of Racoon. ‘Geluk’ is in dit verband trouwens relatief. Uitglijden in een drol en blij zijn dat het geen landmijn was. Ook nu klonk er weer een vreselijk nummer door de winkel. Ik kende het wel maar wist niet van wie het was. Ik legde een rode paprika in mijn mandje.

Zestig miljard
Jaarlijks geven we met z’n allen bijna zestig miljard euro uit in de supermarkt. Dat is vijfduizend jaar Serious Request. Best belangrijk dus, qua geld. Vandaar dat fabrikanten een vermogen uitgeven om te bepalen hoe hun pindakaas maximale winst oplevert. De prijs, de positie in het schap, de kleur van de deksel, alles wordt getest. Het is naïef te denken dat de muziekkeuze puur op de persoonlijke voorkeur van dhr. Van de Broek is gebaseerd.

Mijn rode paprika had inmiddels gezelschap gekregen van een banaan en een pak melk toen Higher van David Douglas door de supermarkt klonk. Het bleek om een versie met vocalen te gaan die ik minder goed vind dan het origineel, maar toch. David Dougals in de supermarkt! Ik kan niet ontkennen dat er sprake was van een kleine opleving. Tot ik me voorstelde hoe het zover was gekomen. Een team van slimme marketingjongens en stoffige psychologen hadden bepaald dat ze juist dit nummer moesten draaien om de verkoop van ik-weet-niet-wat op te krikken. Van witte chocolade met gepofte rijst vermoedelijk, want dat kocht ik. Dat had ik jaren niet gedaan en inmiddels weet ik weer waarom. Ik ben zo misselijk als een zwangere vrouw en ik heb het gevoel dat ik moet overgeven. Wat op zich heel logisch is; zwangere vrouwen eten ook veel chocola.

Ziel en zaligheid
Stel je voor dat je muzikant bent. Dat je ziel en zaligheid, hart en nogmaals ziel in je muziek stopt en dat het vervolgens wordt ingezet om naïeve supermarktbezoekers allerlei rotzooi te laten kopen die ze helemaal niet willen hebben, tot ze ten onder gaan aan schuldsanering en obesitas.

Higher ging me inmiddels behoorlijk tegenstaan. De supermarktinstallatie deed alle gelaagdheid verdwijnen, al wat overbleef was een stem en schelle drums. Het verwarde me. Deze muziek hoort in donkere holen, liefst na 2:00 uur ’s nachts, met een biertje in je hand en tien achter de kiezen terwijl je rare bewegingen maakt die je ‘dansen’ noemt en een gesprek voert dat je de volgende dag weer vergeten bent, wat voor iedereen het beste is.

Volgende keer draaien ze hopelijk gewoon weer R.E.M.

Onderwerpen