Spring naar de content

Column Mano Bouzamour: Paardenvijg

De Haagse Post bestaat 100 jaar, en ter gelegenheid van dit unieke journalistieke jubileum werd 9 december jongstleden in De Balie in Amsterdam de HP-Eeuwprijs uitgereikt. De deelnemers aan deze columnistenwedstrijd moesten zo treffend mogelijk een ‘Verhaal van alledaagse waanzin’ beschrijven, naar een rubriek die begin jaren tachtig een stilistisch memorabel onderdeel was van de Haagse Post. De komende weken publiceren we op onze website de inzendingen. Na de bijdrages van Hans JansenTon van DijkEmma BruntFrank Heinen en John Jansen van Galen, nu Mano Bouzamour.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door De Redactie

Ik reed met m’n snorscooter op het fietspad door de Overtoom. Een yup op de fiets wilde niet uitwijken. Dus gromde ik een beetje met de gashendel. Daar reageerde hij niet op. Op de claxon wel. Ik toeterde, hij foeterde.

“Je moet op de weg rijden!”
“Ik ben verplicht om op het fietspad te rijden.”
“Niet waar.”
“Wél waar.”

Waarschijnlijk was hij geïnspireerd geraakt door de geur van de manege waar we zojuist langsreden want hij sloot af met: “Fuck you, paardenvijg.”

Ik hou van Amsterdam. Maar soms, heel soms, kan ik m’n stadgenoten wel wurgen.

Fuck de fietsende yuppen die denken dat ze goden zijn, ophopen rond de cafeetjes op het Heinekenplein. In de ene hand een gin-tonic en met de andere hand om de elf seconden heldhaftig door hun haren strijkend. Onderling buitenlanders afzeiken maar wanneer de mocrodrugsdealer het pakketje cocaïne langs komt brengen, is-ie de fucking held van de avond. Wie zegt dat integratie mislukt is?

Over Marokkanen gesproken. Fuck die ook. Op hun snelle scootertjes met hun eeuwig opgeschoren klotekapsel, altijd en eeuwig zeikend over de Nederlanders die vuile racisten zijn. O, alsjeblieft. Wie is hier nou de racist? Stap een keer uit de slachtofferrol en maak wat van je fucking leven in plaats van alleen maar te wijzen, jammeren en zeiken.

Fuck de hipsters die rondhuppelen in de Negen Straatjes op hun smerige schoentjes van Baskèts. The shoes don’t make the man, it’s the man who makes the shoes, idioot. Tattoos zijn cool. Daar heb ik niets op tegen. Zolang ze niet op mijn lichaam kleven. En nu we toch bezig zijn, scheer dat suffe snorretje van je smoel. En haal die baard van je bolle bakkes.

Over baarden gesproken. Fuck de zogenaamde moslims die naar Syrië of waar dan ook ter wereld afreizen om de heilige oorlog te voeren. Is het zo moeilijk om een leuk meisje te versieren? Te werken, sporten en gewoon naar fucking school toe te gaan? Kom niet met die onzin dat je geen stage of baan kan vinden. Een echte man creëert zijn kansen. Fucking frusto’s die liever in het hiernamaals willen leven dan in het nu. Rot een eind op met je retorische reet.

Fuck de burgemeester uit de bergen die stelt dat je je moet distantiëren van barbaren – buiten die slip of the tongue om is het een held.

Fuck de kunstmatige kriegelkutjes met hun depressieve dansjes in drukke discotheken. Ze pleiten voor onafhankelijkheid maar zwijgen als de kelner de rekening komt brengen.

Fuck Martin Bosma en de boze, blanke bolwerken die met man en macht het Sinterklaasfeest ‘in ere proberen te houden’. Heeft niemand van de anti-zwartepiet-activisten voorgesteld om de Sint bruin te verven? Bij dezen! De goedheiligman heeft al zoveel stront over zich heen gekregen, daar past toch best een nieuw kleurtje bij? Amerigo zal zijn baas vast een handje helpen.

Over paardenvijgen gesproken.