Zes redenen waarom Frankrijk opnieuw uitstel krijgt
Frankrijk krijgt wederom twee jaar uitstel van de Europese Commissie om zich aan de begrotingsregels te conformeren, die voorschrijven dat het begrotingstekort maximaal 3 procent mag zijn van het nationaal inkomen. Frankrijk zit momenteel op een tekort van 4,3 procent, voor komend jaar wordt verwacht dat het land een tekort van 4,1 procent zal hebben.
Eind vorig jaar werd Frankrijk verzocht de begrotingsplannen uit te leggen aan de Europese Commissie, aangezien die niet leken te voldoen. Na ‘intensieve onderhandelingen’ mag het land nu toch door. Hoe speelde Frankrijk het klaar? Een aantal verklaringen op een rij.
Europese commissaris
De onderhandelingen werden gevoerd met de Commissarissen Dombrovskis (Euro) en Moscovici (Economische en Financiële Zaken). Laatstgenoemde is de opvolger van Olli Rehn, ook wel de ‘begrotingstsaar’ genoemd. Toch gaf ook hij Frankrijk in 2013 uitstel. De minister van Financien van Frankrijk destijds: Moscovici. En dus gebeurde wat iedere analist al voorspeld had bij de aanstelling van de Fransman als nieuwe begrotingstsaar: uitstel voor Frankrijk.
Rol Griekenland
Bij de onderhandelingen met Griekenland, waarbij er nog veel meer druk op de ketel stond, speelde Frankrijk een handige rol. Samen met Duitsland heeft het land het meeste macht in Europa en kan het dus de meeste druk uitoefenen. Waar Angela Merkel na de Griekse verkiezingen de nieuwe minister van Financiën Yanis Varoufakis kundig ontweek om de druk maximaal op te voeren, nodigde Frankrijk de flamboyante minister uit. Het land wilde, zo stelde het, bemiddelen tussen de Grieken en Europa. De Franse minister van Financiën Sapin gaf aan dat het vooral belangrijk is dat er investeringen worden gedaan om de economische groei in Griekenland aan te jagen en dat het legitiem was voor de Grieken om te onderhandelen over manieren om de schuldenlast te verlichten. Wat je hem kon horen denken: ‘En wat Griekenland mag, dat mogen wij natuurlijk ook.’
Timing
Wat dat betreft is ook de timing van de bekendmaking ook ideaal. Nu de Griekse onderhandelingstragedie is afgerond met als resultaat dat Griekenland tóch vier maanden uitstel krijgt om met nieuwe plannen te komen in ruil voor verlies van enkele kiezersbeloftes, was het bijna klein nieuws dat ook Frankrijk wederom uitstel krijgt (overigens zijn de Griekse beloftes niets meer dan een voornemen, blijkt nu). Voor de grote kranten plaatste alleen Trouw het nieuws op de voorpagina. Als we niet net dat Griekse mediaspektakel hadden gehad was dat waarschijnlijk anders en was er meer ophef over geweest.
Slim bespelen van de Europese Commissie
En dan zijn nog enkele handigheden waarmee Frankrijk de Europese Commissie over de streep weet te trekken. Zo schreef Financiën-minister Sapin een brief aan de EC waarin hij verklaart dat Frankrijk zich nu echt aan de beloftes zal houden en indien nodig extra maatregelen neemt. Wat de juridische waarde van de brief is weet echter niemand. Ook scoorden de Fransen punten door een economische hervorming door te voeren, waarbij het parlement buitenspel werd gezet. Hoewel er waarschijnlijk een meerderheid voor zou zijn wilde men geen risico’s nemen, zo luidde de uitleg, om nog maar eens aan te geven hoe serieus de Fransen bezig zijn hun zaakjes op orde te brengen.
Too big to fail
Maar misschien is het belangrijkste argument wel vergelijkbaar met de reden dat banken overal mee wegkomen: landen zijn too big to fail. Keer op keer blijkt dat zelfs een kleine economie als de Griekse een enorme speelruimte heeft. Een Grexit zou namelijk de druk op alle landen die slecht presteren opvoeren omdat er met uitzetting kan worden gedreigd, en daarmee komt de stabiliteit van de Eurozone in gevaar. Laat staan wat er zou gebeuren als er naast de Grieken ook bij de Fransen wordt gedreigd met een Frexit. Dan toch maar een paar jaar extra respijt en vervolgens de situatie opnieuw bekijken.
Aanvankelijk circuleerde zelfs het gerucht dat Frankrijk drie jaar uitstel zou krijgen, omdat er in 2017 presidentsverkiezingen zijn en harde bezuinigingen Marine Le Pen in de kaart spelen. Dat ging niet door, mede door kritiek van de Duitse EU-commissaris Gunther Oettinger die stelde dat “de geloofwaardigheid van het Stabiliteitspact op het spel staat”. En zo is het maar net.
