‘Geen polsbandjesvakantie naar Egypte, Kenia, Turkije of Tunesië’
De wereld is een stuk overzichtelijker geworden sinds ik geheelonthouder ben en in de Algarve woon. Voor dag en dauw spring ik fluitend uit de sponde en verpoos ik tot het avondgloren in mijn microkosmos vol olijven, amandelen, walnoten, granaatappelen, loquats, johannesbroodboompeulen, vijgen, druiven, durian (die ouwe stinkerd), perziken en diverse citrusvarianten. Na de noeste arbeid scan ik dan speciaal voor u het internationale nieuws, ontspan mij met vieze cyberporno en duik zodra het schemert met mijn drie honden het bed in.
Mensen zie ik amper. Op gezette tijden schiet ik kleptomane zigeuners en literaire groupies met stoma’s en looprekken van mijn erf. Homo homini lupus. Ongeletterde, tandeloze boeren en vissers zijn mijn enige contact met de buitenwereld. Eens per maand bezoek ik voor conversatie op niveau de herenclub van Faro (geen ranzige hoerentent maar een keurig onderonsje met bevriende notabelen).
Mijn kijk op de aardkloot is wel eens laatdunkend een tunnelvisie genoemd. Echter: door mijn jachtige verleden als manisch-gedrogeerde, globetrottende academicus ben ik, in combinatie met mijn huidige zenstatus, als geen ander in staat de wereld om mij heen zinvol voor u te duiden. Daarom vroeg u mij ook welke landen veilig zijn qua Paasvakantie.
Welnu: kom alstublieft vooral niet naar Portugal, met zijn hondenweer, zijn stuitend dure horeca en de vijftigduizend dementerende Nederlandse expats die de Algarve verzieken. Het is echt een waardeloos vakantieland en als u het niet gelooft moet u maar even naar www.portugalforum.nl surfen, een soort open cyber-tbs-kliniek. In mijn hoedanigheid van oriëntalist en islamoloog adviseer ik u niet op polsbandjevakantie naar Egypte, Kenia, Turkije of Tunesië te gaan want goedkoop is duurkoop, tenzij uw leven natuurlijk weinig waard is. U kunt islamitische vakantielanden sowieso beter mijden als de pest, de komende jaren. In Kenia was het afgelopen donderdag bal met het lente-offensief van de Shabaab-club en u kunt er op rekenen dat uw gedroomde Bounty-paradijs Mombasa vroeg of laat opnieuw aan de beurt is.
De megalomane fopsultan Recep Tayyip Erdoğan lijkt Turkije in een burgeroorlog tussen baardmannen, links-progressieven en Koerden te storten, gezien het wapengekletter de afgelopen week. Sultan Recep maakt van het land in rap tempo een mohammedaanse dictatuur. In de mondaine badplaats Bodrum verkopen de meeste visrestaurants tijdens de vastenmaand Ramadan geen alcohol en dat lijkt mij een teken aan de wand. Over Egypte, waar bruine bonen (foul) liefkozend de kracht van het volk worden genoemd en waar de riolen als gevolg van mensengas regelmatig spontaan exploderen, ga ik het niet eens hebben.
In Tunesië wil een beschaafd mens als ik ook niet dood gevonden worden, zelfs niet in een museum. De Franse schrijver André Gide vermaakte zich er kostelijk met minderjarige schandknapen, lurkend aan de hasjiespijp, maar dat was honderd jaar geleden. Ik heb er ook nog naar hartelust gehoerd en gesnoerd tijdens het dictatoriale bewind van Abdelkader Benali maar intellectueel gezien was en is het een nietszeggend zonovergoten bananenrepubliekje dat spoedig zal exploderen.
Marokko kan ik u wel aanraden, en met name Club 555 in Tanger en de Candy Bar in Casablanca. De koning heeft de haatbaarden goed in de tang en zijn schitterend land is veilig voor de toerist. Keiharde onderdrukking is het enige dat de islamisten begrijpen, bovendien vinden ze het heerlijk om met zijn allen in het gevang te zitten en samen te douchen. De doodstraf beschouwen ze als een feestje en een godsgeschenk. Wat wil een mens nog meer?
Eigenlijk moet u gewoon thuis The Innocents Abroad van Mark Twain gaan lezen. Dan wil u nooit meer op vakantie. Ik ga enkel nog maar op vakantie in Zuid-Amerika, een waar paradijs voor blanke, werkende mannen van middelbare leeftijd, ongeacht hun geaardheid. De komende week duid ik voor u dat schitterende continent. Boa Pasqua!
Wekelijks brengt Arthur van Amerongen voor HP/De Tijd geopolitiek en internationale wapengekletter terug tot de menselijke maat. De wereld in een notendop, geduid voor domoren.
