Spring naar de content

Hoe de neutrale toeschouwer Erwin van de Loois grootste fan werd

De bekerfinale tussen PEC Zwolle en FC Groningen stond op het punt van beginnen en de neutrale toeschouwer zat er helemaal klaar voor.
Nootjes, een glas priklimonade en een hoop goede zin. De benen van de neutrale toeschouwer lagen op de rolpoef, die hoefden voorlopig nergens heen.
Hij moest toegeven: in eerste instantie had hij nogal opgezien tegen een zondag zonder competitievoetbal, want juist op die dagen steeg hij tot grote hoogten: hoe meer sport, hoe meer werk voor de neutrale toeschouwer. Maar nu, na een week van intensieve voorbeschouwingen die zijn enthousiasme hadden aangewakkerd maar zijn gevoel van neutraliteit ongemoeid hadden gelaten, kon hij nauwelijks nog wachten. Na lezing van het interview van Hans Hateboer uit het Oost-Groningse Beerta en diens vader – vader Hateboer uit het Oost-Groningse Beerta – leek zijn neutraliteit even in de richting van de Groningers te hellen, maar dat werd weer ongedaan gemaakt door het bericht dat, bij eventuele winst van Zwolle, de beker zou worden uitgereikt door Dries Jans, een soort Ron Jans, maar dan nog opgewekter.
Neutraliteit is een ingewikkelde balans, en de neutrale toeschouwer is een evenwichtskunstenaar.
Wat een uitstekende vondst, dacht de neutrale toeschouwer bij zichzelf, om de bekerfinale te laten spelen door twee clubs wier prijzenkasten worden gevuld door anderhalve pony en een stuk gedroogde beenham.
De neutrale toeschouwer keek naar Fox Sports, een zender die hem volstrekt koud liet – net als alle andere zenders overigens. Hij beloofde zichzelf een hand nootjes bij iedere keer dat Mario Been aan het eind van een woord een medeklinker zou laten verdwijnen. De analyses van Mario Been maakten in de neutrale toeschouwer een gevoel los dat hij niet herkende, hij vermoedde dat dat dan partijdigheid was.
De neutrale toeschouwer nam een hand nootjes, en toen nog een, en nog een.
Daarna was het tijd voor een intermezzo. Hélène Hendriks, de presentatrice die in de neutrale toeschouwer weer volstrekt andere, verre van neutrale gevoelens losmaakte, stond op een tribune. Op die tribune had Amstel een bruine kroeg nagebouwd.
In die kroeg mochten prijswinnaars aan bruine tafeltjes zitten en naar de wedstrijd kijken.
Dat was de prijs.
Het was ook de bedoeling dat er veel gedronken werd. Amstel Bier dus, uit plastic bekers, dat was onderdeel van de prijs, omdat ‘straf’ niet prijsachtig klinkt.
Op de tafels lagen viezige kleedjes.
De prijswinnaars waren wild enthousiast. Een kroeg aan het veld, hoe verzonnen ze het, bij Amstel.
Hélène, als altijd herkenbaar aan de vergulde wagenwielen in haar oren, ging over tot het doen van inhoudelijk verslag.
Hélène: “Te gek!”
Prijswinnaar: “Hm?”
Hélène: “Te gek!”
Prijswinnaar: “Wat?”
Hélène: “Te gek, toch? Om hier te zijn?”
Prijswinnaar: “Te gek!”
Het enthousiasme van de neutrale toeschouwer begon een beetje te tanen, tegenover sponsoracties stond hij allerminst neutraal – wat hem betreft konden alle sponsoracties in een hutje op de hei gaan zitten. Gelukkig duurde het item te kort om zijn neutraliteit inzake Fox Sports te ondermijnen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Wat er door je heengaat
De wedstrijd begon.
Nu zullen we het krijgen, gniffelde de neutrale toeschouwer. Hij ging uit van een mooie wedstrijd voor de neutrale toeschouwer.
De eerste helft sleepte zich voort als een wortelkanaalbehandeling: lang en pijnlijk, zonder dat er daadwerkelijk schot in de zaak kwam. Het viel de neutrale toeschouwer zwaar om neutraal te blijven, maar hij hield manmoedig stand.
Bij rust stond het 0-0.
Op het veld van De Kuip begon Hans Hateboer uit het Oost-Groningse Beerta aan een warming-up. De neutrale toeschouwer verheugde zich dan maar op de analyses van Ronald de Boer en Mario Been, hij had al drie kwartier geen nootje meer gegeten.
Ronald de Boer constateerde dat het veld te perfect was voor het spel van beide ploegen, iets wat de neutrale toeschouwer in exact gelijke mate betreurde voor beide elftallen.
De tweede helft was al ietsjes beter, al moest de neutrale toeschouwer tot zijn spijt vaststellen dat het geen wedstrijd voor de neutrale toeschouwer was – het hielp ook al niet mee dat een van de twee teams zou gaan verliezen, een omstandigheid die de neutrale toeschouwer ervoer als bedoeld om hem en hem alleen een hak te nemen.
Albert Rusnak, een Slowaak die voor de gelegenheid een gele otter op zijn schedel had geplakt, scoorde twee goals en FC Groningen won de beker.
De neutrale toeschouwer keek enigszins jaloers naar de extatische groene supporterszee, omdat hij begreep dat zijn aangeboren neutraliteit deze vorm van extase onmogelijk had gemaakt.
Gevoelsmens Toine van Peperstraten peilde de gevoelens bij de winnende coach Erwin van de Looi: “Wat gaat er door je heen?”
Van de Looi: “Niet zo heel veel.”
De neutrale toeschouwer schrok op. Een schok van herkenning.
Dit, dacht hij, dit is de eerste neutrale voetbaltrainer ooit.

Fan geworden
Hans Hateboer uit het Oost-Groningse Beerta danste voorbij in een badjas van Amstel Bier en Gevoelsmens Toine van Peperstraten meldde zich bij de verliezende trainer Ron Jans om hem zijn gevoelens in de microfoon te laten materialiseren. Op het andere net brak Kees van Dam in in het Journaal. Hij stond in Groningen, leek op Albert Rusnak en interviewde dronken Groningers.
De neutrale toeschouwer maakte dat allemaal al lang niet meer mee. Hij was op weg naar Groningen, naar het feest, naar een omhelzing van Erwin van de Looi, waarin hij voor altijd wilde blijven wonen.
Hij wist het zelf nog niet, maar de neutrale toeschouwer was fan geworden.