Wijnfraude: Ilja Gort over valse champagne en nepchablis
Het is gouden handel, de verkoop van slobberwijn met een duur ogend etiket. Vooral met chique wijnen als chablis en champagne wordt op grote schaal gefraudeerd. Ilja Gort zag een prachtonderwerp, en schreef een ware wijn-krimi. Welkom in de killing fields van de wijn.
Zolang er wijn wordt gemaakt, en dat is al zo’n zesduizend jaar, wordt er met wijn gefraudeerd. De oude Romeinen maakten al cynische grappen over het feit dat in hun lokale kroegjes een schier oneindige stroom zogenaamd dure Falernische wijn werd geschonken tegen een verrassend laag tarief. Dat is overigens niks om lollig over te doen, want je kan veel met een mens uithalen, maar verknoei zijn wijn en hij wordt link.
Tijdens de Middeleeuwen werden er in Londen wetten opgesteld om te voorkomen dat kroegbazen dure Franse wijn aanlengden met goedkope Spaanse slobber. Het was zelfs verboden die twee in dezelfde kelder te bewaren. Een terechte regelgeving, want het leven is te kort om slechte wijn te slurpen, en iemand bewust een glas bocht voorzetten kan wat mij betreft niet streng genoeg worden gestraft.
Werd een kroegbaas op een dergelijke wandaad betrapt, dan moest hij voor straf zijn volledige wijnvoorraad zelf opdrinken. In Duitsland pakte men dit soort zaken nog gründlicher aan: frauderende wijnhandelaren werden doodgeknuppeld, dan wel ‘opgehangen bij de nek tot de dood erop volgt’. Helaas heeft het allemaal niet mogen baten; frauderen met wijn gebeurt nog steeds elke dag en overal. En in toenemende mate, want het is makkelijke handel: alleen kenners proeven immers het verschil.
Wijnfraude wordt gepleegd door eenlingen, zoals de Duitse popbandmanager Hardy Rodenstock, die in 2006 werd gepakt omdat hij vervalste flessen grand cru verkocht en daarmee een miljoenenwinst had opgestreken. Of de Amerikaanse wijnhandelaar Rudy Kurniawan, die onlangs werd veroordeeld tot tien jaar staatshotel omdat hij in zijn keuken 43.000 flessen vulde met nep-grand cru en collega’s oplichtte voor bedragen tussen de 20 miljoen en 35 miljoen dollar. Bij zijn arrestatie werden in zijn kelder kasten vol valse etiketten, kurken en stempels aangetroffen.
Maar niet alleen de schimmige druivenschuivers wil er weleens een druifje naast de pot vallen; ook bij onkreukbare wijnhuizen wordt gefraudeerd. Voor zijn succesvolle merk Red Bicyclette etiketteerde een Amerikaans wijnhuis zestien miljoen flessen met een mengsel van syrah en merlot als pinot noir, een aanzienlijk duurdere druivensoort. De winst wordt geschat op 5,5 miljoen dollar. In hoger beroep wisten hun raadslieden de opgelegde gevangenisstraffen om te buigen tot hoge boetes.
Het hele artikel van Ilja Gort, geschreven naar aanleiding van zijn wijn-thriller ‘Chateau Fatale‘, leest u in de HP/De Tijd die nu in de winkel ligt.
