Spring naar de content

Willy is een watje

Een opstandige Belg tekende in 1830 Koning Kaas (Le Roi des Fromages), een mannetje met een romp en ledematen van opgestapelde kaaswielen. Zijn epauletten, sjerp en kaaskroon verrieden dat het Willem I moest voorstellen, de eerste koning der Nederlanden en voorvader van Prins Pils. Het verbod op majesteitsschennis zou pas een halve eeuw later in ons Wetboek van Strafrecht worden opgenomen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Lisa Bouyeure

De gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren en de geldboete van de vierde categorie, werden in de praktijk maar weinig opgelegd. Misschien omdat niemand precies wist wat majesteitsschennis was. In artikel 111 wordt het vergrijp nader omschreven als ‘opzettelijke belediging van de koning.’ De immens populaire LuckyTV-filmpjes over Willy en Max vallen blijkbaar niet in die categorie, net als de open brieven die Youp van ’t Hek aan de toenmalige koningin Beatrix schreef.

‘Fuck de koning’ roepen is wel strafbaar, vond het OM. Activist Abulkasim Al-Jaberi weigerde een boete van vijfhonderd euro te betalen, waarna tot vervolging over werd gegaan. Nogal willekeurig. Het was misschien geen slimme satire, maar in de baldadige uitroep van Al-Jaberi schuilde een boodschap vergelijkbaar met die van Van ‘t Hek en Van de Pavert. Op social media verbroederden links en rechts en gonsden gisteren solidariteits-fuck-de-konings. Bij het krieken van de dag bleek de kreet het tot de muren van het Koninklijk Paleis te hebben geschopt. Er stond:

FUCK   dE    KO-
………………..NING

Nog dezelfde dag trok het OM, waar de storm van kritiek blijkbaar hard binnen was gekomen, de dagvaarding toch maar weer in.

Semantische problematiek
Letterlijk is ‘Fuck de koning’ ook geen belediging, maar een vrij dwingende oproep tot bedvogelen met Willy. Of was de interpunctie verloren gegaan in het wild geraas van het zwartepietenprotest en bedoelde Al-Jaberi iets heel anders? Misschien herinnerde hij zich plots dat hij die dag een tekening voor Willem-Alexander op de post had willen doen. Glad vergeten. (Fuck! De koning!) Of wilde hij hem zijn afkeer van de overgeneralisatie van het lidwoord ‘de’ door tweedetaalleerders laten blijken. (Fuck ‘de’, koning)

Hoe hij het ook bedoeld heeft: was de koning werkelijk beledigd? Zou hij even hebben moeten slikken? Een wenkbrauw opgetrokken hebben? Zijn lippen samen hebben geknepen tot een dunne streep en tegen een steentje hebben geschopt? Zou hij op zijn steiger in Griekenland zuchtend in de verte hebben zitten turen?

Of beledigde het OM de koning eigenlijk méér, door met een aanklacht te suggereren dat hij ontzettend lange tenen heeft? Alsof hij op de bewuste 16 november de tijd had om zich – tussen het beëdigen van twee ambassadeurs en het uitreiken van de Internationale Kindervredesprijs door – druk te maken om een activist in Amsterdam. Het idee, fuck! De koning haalde hoogstens zijn schouders op.

‘Fuck de koning’ is multi-interpretabel en het begrip ‘majesteitsschennis’ veel te vaag. De boodschap van het OM was echter klaar als een klontje: Willy is een watje. Van je vrienden moet je het hebben.