Spring naar de content

Sjuul Paradijs van De Telegraaf was last man standing

Vanochtend werd bekend dat hoofdredacteur van De Telegraaf Sjuul Paradijs opstapt. Hij ‘was in gesprek’ met uitgever Harry de Wit en dit werd de uitkomst. Die komt toch nog als een verrassing nu nog maar recent de hele redactie als één man achter hem leek te staan in zijn verzet tegen de plannen van de directie.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Dr. Doom

Die wilde merken als De Financiële Telegraaf en de Autokrant meer zelfstandig uitbaten en daarbij de invloed van de (hoofd)redactie zoveel mogelijk beteugelen en misschien wel helemaal elimineren.

De Telegraaf is in Nederland de krant met de grootste merkbekendheid, de hoogste oplage én het grootste verval. Redactie én toenmalig management zijn er schuldig aan dat de oplage al jaren het hardst van alle dagbladen keldert en er geen antwoord is gevonden op de uitdagingen van het digitale tijdperk.

Intussen verloor de redactie uit het oog dat er maar één manier is om de journalistieke onafhankelijkheid te garanderen – redactiestatuut of niet – en dat is door te zorgen dat de oplage en als afgeleide daarvan de winstgevendheid van de titel tenminste stabiel blijven.

Daarvoor is de redactie te lang blind gebleven, de reorganisatie die het concern nu al jaren doorvoert en al vele topmannen de kop kostte, raakte overwegend de niet-journalistieke afdelingen. Maar als een krant niet of minder verkocht wordt, dan ligt dat aan de krant. En niet aan administratieve en logistieke afdelingen.

Welk redactiestatuut je ook bekijkt, het is uiteindelijk de directie die het beleid – waaronder de redactionele formule – van een tijdschrift of krant als uitgangspunt bepaalt en de uitvoering daarvan vervolgens belegt bij een min of meer onafhankelijke redactie. Te vaak is die gepretendeerde onafhankelijkheid door redacties ge- of misbruikt om dat door de uitgever medegedeelde en dus bindende uitgangspunt op heel eigen wijze te interpreteren. Om niet te zeggen: naast zich neer te leggen. Dat gaat goed als de uitgever over de resultaten niet te klagen heeft. Maar dan ook precies zo lang.

Intussen zijn zo goed als alle dagbladen in Nederland de afgelopen jaren een of zelfs meerdere malen van eigenaar veranderd. In bijna al die nieuwe situaties is er sprake van een heel andere wisselwerking tussen redactie en directie en dat werd hoog tijd.

Alleen waar de eigenaren dezelfden bleven duren de problemen voort, tot de wal het schip keert. Daar is  TMG – zoals de beursgenoteerde holding waarvan De Telegraaf deel uitmaakt heet – een voorbeeld van. Dat mogen de eigenaren zich aantrekken.