Een ode aan de sprookjesachtige roodharige – Hanne van der Woude
In feite is het hebben van rood haar een genetische afwijking, maar wel de mooiste genetische afwijking die er is.
En er zijn meer mensen die dat beamen. In zijn boek Rood brengt bioloog Midas Dekkers een ode aan roodharigheid. Hij schrijft: “Roodharigheid is de beste harigheid. Niemand zou met minder genoegen moeten nemen. Voor een allesverterende bekoring moet harigheid zo rood zijn als een sportwagen. Aan de rode verpakking zie je het meteen: dit is een cadeautje. Iets is pas bekoorlijk als het zich buiten de orde bevindt, min of meer buiten bereik. Luxe. Iets wat je je moet kunnen permitteren. Is blond een lekkere boterham en bruin een gezonde, rood is een gebakje. Met rood haar ben je elke dag jarig. (-) In wezen is het een kunstje van niks om rood haar te hebben, maar op veel mannen maakt het een verpletterende indruk. Wie bij het zien van rood haar geheel onberoerd blijft, heeft een hart van steen. Of stront in de ogen.”
Ook fotografe Hanne van der Woude uit Arnhem raakt in vervoering bij het zien van roodblonde lokken. Na het lezen van een krantenbericht waarin werd beweerd dat rood haar langzaam uitsterft, besloot ze haar fascinatie voor deze haarkleur om te zetten in een fotoproject. Voor de fotoserie MC1R – Natuurlijk rood haar portretteerde ze 150 Nederlanders die gezegend zijn met een koperkleurige haardos. Van der Woude: “Met mijn foto’s wil ik laten zien hoe sterk en kwetsbaar zij zijn, en ook wat voor een sprookjesachtig uiterlijk ze door hun haarkleur hebben. Ik heb geprobeerd ze te fotograferen alsof ze een hoofdrol spelen in een verhaal. Wat voor een verhaal dat is, dat is aan de kijker.”
Meer werk van Hanne van der Woude vindt u hier.
