Wat Nederlandse banken en huiseigenaren van Griekenland kunnen leren
Wat ronduit vervelend is aan de verslaggeving over de onderhandelingen van de Grieken met de rest van de wereld, is dat we niet weten welke voorstellen het waren die de Grieken ‘absurd’ noemen hoewel ik me er – gezien de geschiedenis met Cyprus – wel iets bij kan voorstellen. De tijd zal leren dat wat er met Cyprus gebeurde Absurd 2.0 was.
Zolang jongens als Jeroen Dijsselbloem deel uitmaken van het onderhandelingsteam van de trojka kan ik niet anders dan rekening houden met absurde standpunten.
Natuurlijk kan dat ook gelden voor het Griekse voorstel maar daar is er een voordeel: dat voorstel is gelekt zodat we zelf de (on)redelijkheid ervan kunnen inschatten.
Verbod op executieverkoop
Het 47-pagina’s tellende document staat vol verwijzingen naar Griekse wetsartikelen en u neemt me niet kwalijk dat ik mijn kennis daarvan – zo ik die ooit had – de laatste jaren wat heb laten verslonzen, ik geef het toe. Als u niet in slaap kunt komen: u vindt het document hier.
Er viel me een onderdeel op dat handelt over mensen die hun woninghypotheek niet meer kunnen betalen. Het voorstel – ik kan niet beoordelen of het een modificatie van al bestaande regelgeving is of helemaal nieuw – is van een schoonheid die we uit de Griekse oudheid kennen. Ga naar pagina 23 en 24, daar treft u het aan onder de noemer Temporary moratorium on auctions of primary residences or sole residences.
Nu ruim 25 procent van de Grieken zonder werk zit en nog veel meer Grieken in inkomen en pensioenen zijn gekort, kan een groot deel van hen de hypotheeklasten niet meer betalen en dat leidt tot een barrage van executieverkopen door de banken.
Het Griekse voorstel komt erop neer dat er – onder voorwaarden – een verbod komt op de executieverkoop van eigen (eerste) woningen met een bepaalde maximale waarde. Naar ik aanneem de gemiddelde waarde van een koopwoning in Griekenland: maximaal € 200.000,-.
Nederland
Dat verbod voor de bank is er vervolgens alleen maar als de huiseigenaar blijft betalen, naar draagkracht. De regeling geldt voor huiseigenaren die maximaal € 35.000,- bruto verdienen, in Nederland is dat ongeveer modaal.
De totale waarde van alle bezittingen, inclusief die woning, mag niet groter dan € 270.000,- waarvan maximaal € 15.000,- op de bank. Vervolgens betaal je naar het inkomen dat je wel hebt.
Iemand die een jaarlijks inkomen van € 5.000,- heeft betaalt niet meer dan € 8,- per maand. Weinig zult u zeggen, maar het gaat af van een inkomen ver onder de armoedegrens waarvan ook de kosten van levensonderhoud moeten worden betaald.
Vervolgens loopt het in tredes op naar € 883,- bij een bruto-inkomen van € 35.000,-. Dat is dan zo’n 30 procent van het inkomen.
Kijk, zo’n regeling zou er in Nederland ook moeten zijn. Je komt buiten je schuld in problemen maar kan in je huis blijven wonen omdat je naar draagkracht blijft betalen.
