Spring naar de content

Flappen tappen: ondertussen loopt het storm bij de Griekse banken

En weer kregen de Grieken er drie dagen bij, nu tot maandag. En weer verliep de laatste kans zonder de laatste kans te zijn geweest. Gisterenavond sprak ik met een vriend die op directieniveau bij een (Nederlands) ministerie werkt. We kennen elkaar ruim 30 jaar en hebben regelmatig geanimeerde – to put it mildly – discussies over wat verstandig is voor Nederland, Europa, de wereld. U kent dat vast. Destijds was ik vooraf al tegen de invoering van de euro, uiteraard was hij voor, zoals iedereen in ‘Den Haag’.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Dr. Doom

We zijn het zelden eens over dat soort zaken en dat hoeft ook niet, over zaken die echt belangrijk zijn in een mensenleven denken we doorgaans hetzelfde. Hij vertelde me dat er politiek vooral de angst is dat als Griekenland van alles wordt gegund, perifere landen als Spanje en Italië ook niet zullen achterblijven.

Ik was verbluft. Ik herinnerde hem aan de domino-theorie uit de jaren zestig die tot Amerikaans ingrijpen in Vietnam leidde. Zuid-Vietnam mocht niet vallen, dan zou het hele continent communistisch worden. Honderdduizenden soldaten kunnen het niet meer navertellen, Zuid-Vietnam werd door hun noorderburen ingelijfd en heel Zuid-Oost Azië kent nu een socialistische variant van het kapitalisme, inclusief China. Het is daar competitiever dan in menig zogenaamd kapitalistisch land.

Heel bijzonder hoe dat soort onbewezen veronderstellingen het menselijk handelen kennelijk blijven bepalen. De situatie in Spanje en Italië was al totaal anders en is dat nog meer geworden. In Spanje gaat het economisch herstel hard wat overigens niet betekent dat de man in de straat daar iets van merkt. In Italië gaat het minder hard, maar het gaat.

Griekenland is een geval apart en zou je dan ook zo moeten behandelen. Wat in het politieke landschap in Europa in elk geval apart is aan Griekenland, is dat democratisch gekozen leiders vasthouden aan hun verkiezingsbeloftes. Dat zie je verder nergens. Ik vind het verfrissend.

Ik heb hier al eerder geschreven dat de Grieken een stuk beter in de touwen hangen dan de rest van ons en dat is sindsdien eigenlijk alleen maar méér geworden.

Na het al op voorhand mislukte overleg gisterenavond, dat tegen beter weten in toch gewoon plaatsvond, was de stemming wanhopig. IMF’s Lagarde zet de Grieken weg als onprofessioneel. Andere Europese leiders noemen de Grieken onervaren.

Wat ze bedoelen is dat de Grieken een tactiek ontwikkelen waartegen ze geen verweer hebben. Ik noem dat knap.

Intussen ligt er in Griekse huizen, onder matrassen, kussens en in laadjes voor misschien wel honderden miljarden aan contante euro’s. De rest van Europa is vol in de messen van de Griekse tactiek gelopen die Wim Sonneveld vroeger al eens omschreef als ‘rekken en d’r bij blijven’.

Zolang de onderhandelingen – of wat daarvoor moest doorgaan – voortduurden bleven de Grieken geld opnemen en bleef de ECB de Griekse banken van liquiditeitssteun voorzien omdat er anders een bankrun zou ontstaan en de banken hun deuren zouden moeten sluiten.

Eergisteren en gisteren namen de Grieken weer een ongehoord bedrag van ruim twee miljard euro op. Na gisterenavond zijn er de dreigementen dat de ECB stopt met het accepteren van Grieks onderpand. Dan zouden de banken inderdaad maandag hun deuren moeten sluiten. Flappentappen geven dan geen of mondjesmaat geld af, dat kennen we van Cyprus.

Vandaag om 12:00 uur is er in Frankfurt spoedberaad: er zou acuut nog eens 3 miljard naar Athene moeten om de liquiditeitshonger van de Grieken te stillen. Doen we het of doen we het niet?

Maar dit keer is het anders, de Grieken anticiperen er al maanden op, en de rest van ons gaf ze die kans. Met al dat geld in huis kunnen ze de flappentap voorlopig wel even lachend mijden.

Onderwerpen