Een eeuw Willem Kool! (****)
Wekelijks gaat Thom Goderie op expeditie in de natuurlijke habitat van de Nederlandse socialite, en onderwerpt hij premières, vernissages en andere feestelijkheden aan een smakelijke analyse. Deze week: een eeuw Willem Kool!
Het Grand Hotel Huis ter Duin in Noordwijk was afgelopen zaterdag het decor van een groot feest ter ere van een van ‘s lands bekendste societyjournalisten: Willem Kool. Met 320 intimi vierde Kool niet alleen zijn zestigste verjaardag; hij is tevens dertig jaar werkzaam als Telegraaf-journalist, en tien jaar als chef de rubrique van het Stan Huygens Journaal.
Dorstig arriveerden de genodigden in Noordwijk, waar glazen Moët op hen wachtten. Ze kwamen uit alle windhoeken, net als de felicitaties, die Kool niet alleen per kaartje, maar ook per vliegtuig bereikten. Meerdere malen bromden vliegtuigen rond de tuin van het hotel, met achter de staart teksten als ‘Tieleman Keuken feliciteert Willem Kool’. Een paar makarons met ganzenlever en oestertjes verder kwam de man met de gong – de man met de hamer zou nog even op zich laten wachten – om het gezelschap te wijzen op de aanvang van het diner in de Keizerzaal.
Welhaast alle sterrenzaken van het land hadden een bijdrage geleverd aan het diner. (Mocht u daar dit weekend hinder hebben ondervonden, excuses.) Na langoustine van De Librije (***) trapte de Noordwijkse burgemeester Jan Rijpstra de speechronde af, en greep hij de gelegenheid aan om de premier – ook aanwezig – te vragen geen windmolens voor de Noordwijkse kust te plaatsen: “Gaat u alstublieft nog eens een keer met het kabinet in gesprek.” Rutte reageerde met een grote glimlach zoals we die van hem gewend zijn, en de meest beleefde afwijzing tot een politiek gesprek mogelijk: “We gaan er nog eens goed naar kijken!”
Volgens de premier is het makkelijk om Kool nét iets te veel te vertellen. “Ik ging met mijn moeder naar de Matthäus-Passion, waar mijn moeder aan Willem vertelde Mat Herben (LPF) zo’n schatje te vinden. De dag daarna heb ik gelijk Mat moeten bellen. Mijn moeder ging daarna niet zo vaak meer mee.” En de premier vond het Stan Huygens Journaal iets té VVD. Maar gelukkig was ook Ronald Plasterk aanwezig.
Toegezongen door de sopranen van het Amsterdamse Restaurant Pasta e Basta werden de gasten gerechten voorgeschoteld van onder andere restaurant De Leest (***) en restaurant Latour (*), bijpassende wijnen incluis. En daarna vervolgens de gastheer ten tonele.Hij had de gehele avond naast de premier gedineerd en oehh hij had allemaal nieuwtjes. “Mark moet zo weg voor overleg met de Duitse Bondskanselier Angela Merkel omtrent Griekenland. Maar wat bijzonder dat Mark hier aanwezig is, hij haat dit soort dingen.” Een ander nieuwtje fluisterde de society koning zijn gasten toe: “Mark gaat door!” Gevolgd door een groots applaus uit de zaal. Ook liet Kool weten dat hij in Jan Kees Emmer zijn favoriete kandidaat had gevonden voor de positie van nieuwe Telegraaf-hoofdredacteur.
Mr. Stan Huygens sprak veel dank uit aan collega’s, vrienden en familie, waarna hij het gehele gezelschap met draaiende servetten op het nummer Rolling on the River uitnodigde voor de next stop: Breakers Beach House!
Aldaar gingen de voetjes van de vloer, met meezingers van Bolle Jan. Én, als kers op de taart bleek Aad Ouborg speciaal zangeres Karin Bloemen als cadeau te hebben geboekt.
La Bloemen had zelfs een lied geschreven: “Voetballers, diplomaten, Koningshuis, deze man voelt zich overal thuis! Lang leve Willem Kool!” De voetballers, diplomaten en royalties vertrokken vervolgens naar discotheek Club Conversation voor het laatst feestgedruis. Lange leve Willem Kool.
Eindoordeel:
’s Lands meest getrakteerde journalist was zo vriendelijk zijn gasten zaterdag even mee te nemen in zijn eigen levensstijl. En mensen, wat is die verrukkelijk. Vier tompoezen voor wat menigeen zou bestempelen als het feest van de eeuw.
