Spring naar de content

Muziekblad NME wordt gratis. Dé oplossing?

Het ooit invloedrijke Britse muziektijdschrift NME kondigde grootschalige veranderingen aan. Vanaf september gaat de oplage omhoog van 15.000 naar 300.000. De prijs gaat tegelijkertijd drastisch omlaag; het blad wordt gratis uitgedeeld.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Klaas Knooihuizen

Het nieuws werd in het Verenigd Koninkrijk aangegrepen om nostalgisch terug te blikken op de vette jaren die voorbij zijn. Het leek wel alsof iedere Britse journalist zijn carrière bij NME was begonnen. De soms mooie verhalen ademden zonder uitzondering de sfeer van een in memoriam. Eventuele vreugde om de vertwintigvoudiging van de oplage klonk nergens door.

Bladendokter
In Nederland wijdde BNR er een itempje aan. ‘Bladendokter’ Carolien Vader noemde de stap van NME riskant. Ze betwijfelde of adverteerders NME nodig hebben om hun producten aan de man te brengen. Vader haalde haar eigen analyse onderuit door te bekennen dat ze de Engelse markt niet kende. Het ging daarna al snel over het opvoeden van kinderen, maar vooruit; andere Nederlandse media namen enkel een Novum-bericht over en vaak zelfs dat niet.

De geringe aandacht in Nederland zegt alles over de afgenomen impact van het blad. Nog niet zo lang geleden was NME hier heilig. Een op de drie albumrecensies eindigde met ‘NME is alvast enthousiast en het zou zo maar kunnen dat Nederland ook voor de bijl gaat voor de aanstekelijke rafelrock van deze jonge Britten’, of woorden van gelijke strekking.

Geen cliché is de muziekrecensent te groot, maar dit lees je nooit meer. Dat komt doordat NME zich nog maar zelden hardmaakt voor onontdekt talent. De laatste (toen nog) onbekende band die NME op de cover zette was Arctic Monkeys. Sindsdien staan zij er elke week op. Vroeger hadden muzikanten bladen nodig om verkocht te worden; tegenwoordig is dat precies andersom.

(Het lukte de muziekpers overigens nooit om een band, eenmaal doorgebroken, terug in de fles de duwen. Het leek op een gegeven moment alsof muzikanten daar gebruik van maakten. Dan debuteerden ze met een moeilijke plaat die werd opgepikt door het journaille, om vervolgens de stijl aan te passen aan het grote publiek. Een soort muzikale gentrification eigenlijk. Zie ook: Coldplay.)

Converse en Red Bull
Als je het positief bekijkt, zou je kunnen denken dat NME teruggaat naar waar het vandaan komt. Er hoeven geen bladen meer te worden verkocht, dus de cover kan spannender. Waarschijnlijker is de macht van de adverteerder, die de inhoud gaat bepalen. In het minst slechte geval hebben we het dan over platenmaatschappijen. Met een beetje pech gaan Converse en Red Bull zich ermee bemoeien. Dat NME gaat inzetten op onbelangrijke randzaken als film, televisie, tech en lifestyle, is alvast een veeg teken.

Onderwerpen