File op het water: alle boten willen naar Friesland
Fryslân, de zuidwesthoek. Water, weer, wind en wolken, wat is het er mooi en authentiek. Massaal komen ze erop af, de bootvluchtelingen uit de drukke Randstad en Duitsland. Maar niet iedere Fries staat te juichen bij die toeristenstroom.
In Akkrum staat de brug open, en in Terherne ook. In Friesland staat de brug altijd open in deze tijd van het jaar. Of vaak. De automobilisten stappen uit, traag glijden de masten voorbij. Het gaat even duren. Het is Eerste Pinksterdag, en mooi weer. De eerste mooie dag van het jaar, de eerste in een weekend. Op dagen als deze lijkt de helft van de mensen hier te varen, en de andere helft kijkt ernaar, naar de pleziervaart, het varen en het plezier.
Ze wandelen, fietsen, zitten, met koffie en ijsjes. Iedereen is vrij, iedereen recreëert. Ze recreëren de rust en de ontspanning, het plezier, die doordeweeks worden afgebroken.
Zuidwest-Friesland wordt in de zomer overspoeld met watertoeristen. Ze kunnen er heerlijk doorvaren, dat is het mooie, van het Sneekermeer tot Heeg, de Fluessen tot de Morra, van Lemmer tot de Oudegaaster Brekken. De gezellige dorpjes, zoals Terherne en Langweer, zijn van kade tot kassa op de komst van de witte, vergrijzende vloot ingesteld.
Ja, wat is het er mooi en authentiek, op de Friese meren. Ze komen er massaal op af, gedreven door wind en zeilen, hun verlangen naar rust en ruimte: bootvluchtelingen uit de drukke Randstad, uit Duitsland, waar geen water is. Het ironische is natuurlijk dat ze de rust en ruimte vullen met zichzelf en elkaar, de stilte met hun vrolijkheid, de frisse lucht met die van frituur. Naar gelang hun wensen en behoeftes is de Friese zomer een doorgaande waterkermis geworden, een soort drie maanden durende Sneekweek.
In ons mooie noordelijke blad Noorderbreedte las ik een artikel waarin Abe de Vries, een bonkige Friese dichter en journalist, zich beklaagt over de verwording van Friesland tot een met Froger, Joling en zigeunersaus overgoten waterbraderie. Wat is er toch met Friesland gebeurd, schrijft hij. De ooit ongerepte oevers zijn volgebouwd met vakantieparken, in oude Friese hoeves zitten ‘yachtcharters’ of zeilscholen voor moeilijk opvoedbare jeugd. Niets is meer zoals het was. En overal wapperen Friese vlaggetjes.
Het gehele artikel van Bert Nijmeijer leest u hier op Blendle. U kunt hier het hele tijdschrift inzien, of hier een voordelig (proef)abonnement afsluiten.
