Spring naar de content

Andere Tijden 2065: Drank & Drugs

(Hans, richting vaste camera lopend)
‘Goeie navond.
‘Rachid, Omar Nieuw, Heineken, Johnny (Goede Nummer!), Douwe Egberts. De kleurrijke doosjes met pillen en poeders liggen monter naast elkaar in de schappen alsof het nooit anders is geweest. Vijftig jaar geleden was zoiets on-denk-baar. Ronnies, destijds aangeduid met mysterieuze lettercombinaties als mdma en xtc, waren zelfs bij wet verboden. Je kón ze wel kopen, maar alleen op de zwarte markt, ’s nachts, bij zogenaamde ‘drugsdealers’ die in hun Volkswagen Golfjes het land doorkruisten.’

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Klaas Knooihuizen

(Hans houdt stil, camera zoomt in)
‘Een taboe. Een publiek geheim. Iedereen wist ervan, maar niemand sprak erover. Tot twee jonge muzikanten – onbedoeld – een ware aardverschuiving in gang zetten.’

(Toon videoclip, vanaf ‘als je bitch wil chillen’ t/m ‘slecht met me gaat’ (0:55-1:19))

(Hans, nonchalant leunend tegen balustrade)
‘Alle tieners zeggen ja tegen mdma. Tegen ronnies dus. Om die zin was het allemaal te doen. Inderdaad, het was niet de drank, maar de drugs die de ophef veroorzaakte.’

Jorik Scholten (Lil Kleine): ‘We waren ons van geen kwaad bewust, weet je. Met een groep muzikanten zaten we twee weken op Schiermonnikoog – dat was toen nog een eiland. Het was lol trappen, likeurtje 43 drinken, blowen en vierentwintig uur per dag muziek maken. Gewoon gezellig, toch? Ik vond het gewoon wel leuk klinken weet je, die zin. Er zat niets achter of zo.’
(Laat stilte vallen)
‘Het was een mooie tijd. Een mooie tijd.’
(Inzoomen op traan)

(Hans, ten voeten uit, druk random armgebaren makend)
‘Tja, een mooie tijd. Wat volgde was eerder een roerige tijd. Er werden Kamervragen gesteld, er gingen stemmen op om het nummer te verbieden. Sommige radiozenders draaiden een gekuiste versie. Dit alles had averechts effect. Niet alleen werd het nummer dé hit van het decennium en staat het reeds veertig jaar onafgebroken bovenaan de Top 2000, ook werd voor het eerst openlijk gepraat over het gebruik van mdma. Het taboe doorbroken.’

Expert met bril: ‘Het was vooral de oudere generatie die angst had voor mdma. De oorzaak moeten we zoeken in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Een middel genaamd heroïne nam de straten over. Dat was heftig spul. Gebruikers belandden in de criminaliteit, stierven aan overdoses. Mdma werd in dezelfde groep ingedeeld als heroïne: de harddrugs. Je moet niet vergeten dat het een vrij nieuw verschijnsel was.

Interviewer (niet in beeld): ‘En hoe zat het met de alcohol?’

Expert met bril: ‘Hoewel breed bekend was wat de gevaren daarvan waren – van verslaving tot verkeersongelukken – had men daar veel minder problemen mee. Zoals je nu op je zestiende je eerste pil neemt met je vader, dronk je toen je eerste biertje. Vaak zelfs nog eerder. Het was een cultuur-ding, dat ging al eeuwen zo. Rationeel is dat natuurlijk niet te verklaren, maar ja. Het waren andere tijden.’

(Hans, achterstevoren op een stoel)
‘En toch, en toch. We weten nu dat het voor de meeste politici een spel was, een toneelstukje voor de bühne. In landen om ons heen zag je wat repressie deed: dan greep de jeugd naar andere, gevaarlijkere drugs. In het conservatieve Groot-Brittannië stierven in 2017 op één avond vijftigduizend jongeren aan vervuilde crystal meth. In Nederland was de prijs van een pil jarenlang constant. Je betaalde vijf euro, naar huidig prijspeil ongeveer dertig drachme. Af en toe werd voor de sier een laboratorium opgerold, in de praktijk was het gedogen al begonnen. Het leek een kwestie van tijd voor de eerste politicus zich uit zou spreken.’

Oud-premier Ronnel Plasschaert (Ronnie Flex): ‘Het kabinet viel over iets onbenulligs, wat was het ook alweer? Een tekort aan kogels bij het leger, geloof ik. Ja verrek, in die tijd hadden we nog een leger. Hoe dan ook, ik had op Twitter voor de grap gezegd dat ik me verkiesbaar stelde. Drie maanden later was ik premier. Tijdens mijn inauguratiefeestje deelde ik pilletjes uit aan mijn nieuwe collega’s. De dag erna was de wet erdoor. Ze hadden toen nog geen idee van de dinsdagdip, haha!’

Interviewer: ‘Ben je trots op wat je bereikt hebt?’

Plasschaert: ‘Ach trots, trots. Vroeg of laat was het toch wel gebeurd. Drank & Drugs bracht het proces enkel in een stroomversnelling.’

Interviewer: ‘Kun je dat laatste nog eens zeggen? Je spetterde een beetje bij ‘stroomversnelling’.’

Plasschaert: ‘Dat maakt niet uit, want ik vind het wel goed zo.’

(Hans, in handstand)
‘We weten allemaal hoe het afliep. De premier wilde liever chillen met je bitch en het kabinet-Plasschaert werd het kortst zittende ooit. Maar wel eentje die geschiedenis schreef. De namen Balkenende, Rutte, Heuckeroth en Wilders – zomaar wat andere premiers uit die jaren – zullen u vermoedelijk weinig zeggen. Goed, als u mij wilt excuseren, dan ga ik ook even chillen. Dit was andere tijden. Terug naar de onze.’