ABOV: Boksende politieagenten aan de Amsterdamse Amstelkade
Al meer dan twintig jaar woon ik er pal naast, maar nog nooit was ik er binnen geweest: de voormalige boksschool van Ome Piet ter Meulen in een Amsterdamse School-pand aan de Amstelkade. Pal naast de boksschool van Ome Piet zat heel lang de fysiopraktijk van Jan Wienese, de Olympische roeiheld. Maar die is er niet meer, net zo goed als Ome Piet er niet meer is.
Ik word ontvangen door een man in een wit judopak en zwarte band; binnen wordt druk gevochten met zwaarden en stokken. Ik vraag wat ze aan het doen zijn. Het antwoord is een volzin met allemaal Aziatische klanken, ik heb nog nooit van de sport gehoord.
Verschraald zweet
Wat opvalt in de entree van de boksschool is een prachtig portret van een legendarische ontmoeting tussen Floyd Patterson en Sonny Liston. De zaal zelf is leeg, althans er staat geen ring. Daar is het hier veel te klein voor, zegt een recreatieve stokvechter. Aan de zijkant van de zaal hangt wel een keur aan bokszakken. Wie op zoek is naar de juiste geur van verschraald zweet, groene zeep en leer is bij de Amsterdamse Boks en ontspanningsvereniging Ter Meulen aan het goede adres. Het is hier helemaal ‘Ray Donovan’, maar dan iets kleiner.
Ome Piet ter Meulen, de naamgever van deze boksschool, is een legendarische Amsterdammer. Hij werd in 1936 kampioen van Nederland in het zwaargewicht en maakte deel uit van de selectie voor de Olympische Spelen in Berlijn, maar trok zich terug omdat hij niet in Duitsland aan sportwedstrijden wilde deelnemen.
Ome Piet
Nederland kende weinig helden in die woelige dagen, maar Ome Piet was er één van. In 1952 richtte hij zijn boksschool op, die voortkwam uit ‘boksschool Krieger’. Vooral uit de stegen, straatjes en grachtjes rondom de Nieuwmarkt kwamen goede boksers. De buurt telde één voetbalclub en maar liefst drie boksscholen. De eerste van Ter Meulen zat in de Czaar Peterstraat om niet veel later te verhuizen naar het gemeentelijk abattoir aan de Cruquiusweg. Vanaf het Veemarktterrein verplaatste Ome Piet zijn school naar de derde etage van een oude fabriek in de Joodse Houttuinen. Daar raakte hij bevriend met bokser Yz van de Weerd, die in Ome Piet een tweede vader vond. Samen bouwden ze de boksschool uit tot een begrip in Amsterdam. Tussen de mannen bestond al snel de stilzwijgende afspraak dat Van der Weerd, inmiddels in dienst bij de Amsterdamse politie, het werk van Ome Piet zou voortzetten na diens afscheid.
Politie Boksvereniging
Het politiepersoneel stroomde toe, helemaal na de bouwvakrellen in 1966, op zoek naar bokslessen en conditietraining. Na overleg met Ome Piet werd besloten om een tweede boksvereniging op te richten, de Amsterdamse Politie Boksvereniging (APBV). Op veel steun van hogerhand konden ze niet rekenen. De toenmalige hoofdcommissaris Van der Molen zei dat hij liever zag dat er in de krant stond ‘crimineel mishandelt politieman’ dan andersom. De school van de ABPV was gevestigd op de Hoogte Kadijk nummer 13, in het voormalige feestzaaltje van Tante Alie waar op zondagavond ‘jazzclub de Blokhut’ werd gerund. Tijdens wedstrijden bleek de naam ‘Politie Boksvereniging’ weinig positieve reacties van het aanwezige publiek uit te lokken, dus moest Yz van der Weerd – Ome Piet ter Meulen was inmiddels ongeneeslijk ziek – op zoek naar een andere naam. Besloten werd om beide scholen samen te voegen en de naam te veranderen in een vereniging: ABOV (Amsterdamse Boks en Ontspanning’s Vereniging) Ter Meulen.
Vrouwen
Vanaf dat moment groeide de vereniging uit tot één van de grootste in Nederland. Niet in de laatste plaats omdat er bij ‘Meulen’, zoals de boksschool in de volksmond genoemd bleef worden, ook vrouwen werden toegelaten, radicaal tegen het beleid van de Nederlandse Boksbond in. De boksschool van Ome Piet – nog zo’n naam die nooit is verdween – had in de jaren ’70 meer dan 1000 geregistreerde boksbondleden, zowel mannen als vrouwen. Het examensysteem zoals ontwikkeld door Van der Weerd , werd pas jaren later overgenomen door de Nederlandse Boksbond. Net als de erkenning van het vrouwenboksen.
In 1995 trok Van der Weerd, auteur van Boksen, een handboek voor trainer, coach en bokser, zich terug en is de leiding in handen gekomen van een nieuwe eigenaar. En dat is niet zomaar een erfenis, daar is de huidige uitbater, Ron Roebersen, zich zeker van bewust.
Ik liep er zaterdag voor het eerst binnen. Nu vraag ik me af wat ik al die tijd heb gedaan.
Iedere maand ontleedt Mark van den Heuvel voor HP/De Tijd een sport. Deze maand: vechtsporten.
