De verbeelding van Nick en Simon
Het was een uitstekende avond zoals zovelen. Warme kroeg, koude biertjes, de beste vrienden en iets wat op dansen moest lijken, toen er een meisje op me af kwam.
‘Weet je op wie jij lijkt?’
Ik had geen idee en trok het gezicht dat daarbij hoorde.
‘Doe niet zo gek. Je hebt het heus vaker gehoord,’ zei ze. ‘Op Nick! Van Simon!’
Misschien was het andersom, leek ik op Simon, ik weet nooit wie wie is. Ik had hoe dan ook nog nooit gehoord dat ik op een van hen zou lijken. Hoewel het meisje een beschonken indruk maakte, nam ik me voor er toch eens op te letten. De avond schoot me weer te binnen toen Nick en Simon gisteravond bij Jeroen Pauw aanschoven om te praten over nog nieuw te verschijnen album.
Kunstenaars
Het duo had beeldend kunstenaars gevraagd zich te laten inspireren door hun nieuwe nummers. Ideetje van Nick. Het werd binnen het team met de nodige scepsis ontvangen. Begrijpelijk. Hoewel Nick en Simon tot de populairste artiesten van ons land behoren, wordt er in de serieuze media weinig over ze geschreven. Als het al over de twee gaat, bespreekt men het fenomeen zelf. Nooit de muziek.
Dat heeft alles met die muziek te maken. De taal van Nick en Simon laat weinig aan de verbeelding over. Er zijn geen spannende harmonieën, onverwachte tempowisselingen of zeldzame akkoordprogressies. Een treurige tekst gaat doorgaans gepaard met een treurige melodie, vrolijke teksten krijgen een uptempo begeleiding. De grens tussen entertainment en kunst is omstreden, maar over de plaats die Nick en Simon in dat spectrum innemen bestaat weinig onenigheid.
Verbazing
Tot verbazing van het duo bleken kunstenaars het een hartstikke leuk idee te vinden. Jeroen Pauw had er twee uitgenodigd. Joseph Klibansky liet zich inspireren door de energie van de muziek. Zijn kunstwerk bestond uit een stoeltje, een astronaut en een zonnebloem. Hij legde uit wat hij ermee bedoelde. De stoel stond voor de keuken waarop het idee was ontstaan, de bloemen voor ‘beide benen op de grond’, de astronaut voor de ambitie van de kunstenaar, die reikt tot diep in het heelal. What you see is what you get, net als bij Nick en Simon. In die zin een heel treffend werkje.
Klibansky was in zijn Ferrari naar de studio gekomen. Ze hadden zijn aankomst gefilmd. Ja, de zaken gingen goed.
‘Ik weet niet hoe een subsidieformulier er van dichtbij uitziet,’ zei hij.
Ans Markus had de tekst ‘Ik weet dat je sterker bent’ vertaald naar een reusachtig doek waarop een geblinddoekte jonge vrouw stond afgebeeld.
‘Geen praatje-plaatje,’ aldus Nick. Jeroen Pauw wist te vertellen dat Markus zich doorgaans op een oude omafiets verplaatst.
Merchandise
Even later vertelden Nick en Simon over hun merchandiselijn. Elke koffiemok, dekbedovertrek en trainingsbroek ging weg tegen kostprijs, ze speelden precies quitte. Ik dacht aan de kunstenaars die ik ken. De meesten leggen geld toe op hun carrière. Ondertussen probeerde ik het mysterie op te lossen, maar hoe goed ik mijn best ook deed, ik zag mezelf terug in Nick noch Simon.
‘Open’ van Nick en Simon verschijnt op 18 september. De op de muziek geïnspireerde kunstwerken zijn tot en met 3 januari te zien in De Fundatie te Zwolle.
