Spring naar de content

Waarom Douwe Bob het songfestival gaat winnen

‘Ik ga voor goud’, riep Douwe Bob tot twee keer toe nadat hij in De Wereld Draait Door had aangekondigd dat hij volgend jaar ons land zal vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Ik geloofde hem direct. Douwe Bob houdt niet van half werk. Voor hem is honderd procent niet genoeg. Daarom heeft hij ook twee voornamen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Klaas Knooihuizen

Douwe Bob had De beste singer-songwriter van Nederland nog niet gewonnen of hij stond al op Pinkpop. Op dat optreden viel weinig af te dingen. Het valt niet mee om zo’n groot publiek voor je te winnen met zulke kleine liedjes, zeker niet als je vrij onbekend bent. Dat red je niet met een zondagmiddag oefenen en paar avonden op tijd naar bed. Nee, met die toewijding zit het wel goed. Maar of het genoeg is om te winnen?

Jetty Pearl
Is het eigenlijk wel het doel, winnen? Lange niet altijd, zo lijkt het. Op het eerste songfestival in 1956 bracht Jetty Pearl een ode aan ons land. Franse, Japanse en Chinese vogels zingen tudeludelu, meende ze, ‘Maar de vogels zingen nergens zo gelukkig en blij / Als in Holland in het voorjaar in de wei’. Met zo’n tekst win je natuurlijk nooit, maar wie weet trekt het wat vogelaars naar ons land en dat is ook wat waard. Jaren later werd Maggie MacNeal ingezet als marketinginstrument. Dit keer was onze hoofdstad onderwerp van de lof. Nog altijd klagen Amsterdammers over de drukte in hun stad, maar MacNeil won niet.

Vanaf eind jaren tachtig zonden we opvallend veel deelnemers met roots in onze voormalige koloniën. Justine Pelmelay, Humphrey Campbell, Ruth Jacott en Edsilia Rombley verloren stuk voor stuk. Ondertussen stonden we er toch maar tolerant op met z’n allen. Toen de TROS zich er in 2009 mee ging bemoeien leek winnen überhaupt niet meer aan de orde. De Toppers mogen in Nederland in een weekje bijna net zoveel bezoekers trekken als Paradiso in een heel jaar, de nietsvermoedende buitenlandse kijker ziet eerst en vooral drie iets te dikke mannen in iets te nauwsluitende overhemden. Ook de keuze voor Sieneke, Joan Franka en 3JS leek meer ingegeven door de verwachte kijkcijfers van de bijbehorende docusoaps dan door de wil om op het bovenste treetje van het podium te eindigen.

Conchita Wurst
Of Douwe Bob wel een kans maakt zal voor een belangrijk deel afhangen van de andere inzendingen. Op het songfestival wint het liedje dat de meeste stemmen krijgt en dan helpt het als je afwijkt. Stel dat negen op de tien kijkers het liefst een mooie vrouw in een kort rokje zien en de tiende een vrouw met een baard. Als dertig landen voor een kort rokje gaan moeten zij met zijn allen die negentig procent van de stemmen verdelen en dan wint Conchita Wurst. Daarom deden Anouk en The Common Linnets het ook zo goed. Hun soberheid viel op in het glittercircus.

Wil Nederland écht winnen, dan kunnen we waarschijnlijk het beste Epica of Within Temptation sturen. Die hebben fans over heel Europa en de kans dat er nog een symfonische metalband meedoet is gering. Maar zij willen misschien niet, hebben het te druk met het uitdrijven van hun demonen. Of met vriendschap sluiten, of stille diplomatie, ik heb die symfonische metal nooit helemaal begrepen. Hoe dan ook, zolang er niet nog een Johnny Cash-fan met dezelfde kapper als Jan Smit in Stockholm rondloopt – en hoe groot is die kans nou helemaal? – dan lijkt Douwe Bob me een uitstekende tweede keus. Feitelijk hebben we die glazen microfoon al gewonnen. Douwe Bob hoeft hem alleen nog even op te halen.