Spring naar de content

Hou op met al die hardloopfoto’s op Facebook

Van sommige mensen vraag ik me af of ze sporten omdat ze er fit van worden of omdat het zo goed staat op hun Facebook. Van de vrouw waar ik na de finish van de Dam tot Damloop tegenaan botste weet ik het wel: die deed het vooral voor Facebook.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Marieke ten Katen

Direct na de eindstreep stond ze stil en maakte een selfie met de finish op de achtergrond. Ik, met een lichte waas voor mijn ogen na een laatste eindsprint, zag haar abrupte stop niet aankomen, botste tegen haar aan en kon mezelf nog net overeind houden. Al wilde ik me het liefst overgeven aan de uitdrukkelijke wens van mijn lichaam: languit op de grond gaan liggen en nooit meer opstaan.

Harder rennen
Maar waarom neemt iemand direct na de finish een selfie? Ben je dan niet compleet gesloopt, bezweet en lichtelijk rood aangelopen? Ik hoef daar niet zo nodig een foto van. Bovendien, als je de energie hebt om te lachen voor zo’n foto dan had je van mij wel wat harder mogen rennen. Meedoen is belangrijk dan winnen, ik weet het. Ik ben er bij zo’n wedstrijd ook zeker niet om te winnen. Maar wel om alles eruit te halen wat erin zitten. Daarvoor is het toch een wedstrijd. Anders was ik wel een rondje in het park gaan lopen, lekker rustig. De enige die dan wat van mijn rondje bijhoudt is mijn horloge. En die is nog zo ouderwets dat ie de tijd wel weet, maar niet mijn afstand. Heerlijk.

Mensen die een selfie maken na de finish zijn waarschijnlijk ook de mensen die het nodig vinden om al hun trainingsrondjes op Facebook posten. ‘Heerlijk, een rondje om de plas op zondagochtend’ of ‘Niet mijn snelste rondje ooit, maar heerlijk gelopen’. Super goed hoor, dat jij je wel uit je bed hebt weten te slepen op de vroege zondagmorgen. Maar moeten we echt getuige zijn van je héle trainingsschema? Onder het motto: Facebook post or it didn’t happen.

Kippenvel
Bij een wedstrijd staan er trouwens genoeg mensen langs de kant echte likes uit te delen. Door een applausje, een aanmoediging of gewoonweg hun aanwezigheid. Daar kun je veel meer van genieten. Ik krijg er zelf altijd een beetje kippenvel van. Meer dan ik ooit van Facebook-likes heb gehad. En ja, dan kan het gebeuren dat je wel eens wat harder gaat lopen dan je lichaam eigenlijk wil, even een laatste eindsprint eruit persen. Gewoon alles eruit halen wat er in zit. Een selfie bij de finish? Welnee, kruipend kom je de eindstreep over. Of kotsend voor mijn part. Met het plas langs je benen sijpelend, omdat je het écht niet meer kon ophouden. En als je daar dan nog een selfie van weet te maken, ja, dan wil ik die best wel liken.

Onderwerpen