Nog één keer Okura met Van Aelst (***)
Wekelijks gaat Thom Goderie op expeditie in de natuurlijke habitat van de Nederlandse socialite, en onderwerpt hij premières, vernissages en andere feestelijkheden aan een smakelijke analyse. Deze week: het afscheid van Okura-directeur Marcel van Aelst.
De doorgewinterde hotelgasten van het prestigieuze Japanse Okura Hotel Amsterdam zullen het niet gewend zijn in de rij te moeten staan. De burgemeester is zelfs komen opdraven. Achter de gigantische ijssculptuur in de Grand Ballroom van het hotel was een podium verrezen.
“The career of Mr. Marcel van Aelst is impressive,” spreekt Eberhard van der Laan.
In de afgelopen 44 jaar heeft de president en general manager van het Okura een netwerk opgebouwd waar je u tegen zegt. Een groot afscheid is dus op zijn plaats. Zo groot, dat de felicitaties in goede banen moest worden geleid door de hostesses.
Dat het hotel zelf even gewild is als het buffet, bleek toen de hapjes werden geserveerd. “Schat blijf jij in de rij, dan haal ik even een sushi’tje van Yamazato. (Restaurant Yamazato, één Michelinster – red.) Oh, en die amuses van Ciel Bleu.” (Restaurant, eveneens in het hotel, twee sterren)
Hoe chic ook, opgestaan is plaats vergaan.
Speciaal waren de ouders van de Japanse kroonprinses Masako overgekomen. Al was dit niet de reden waarom Van der Laan zijn ambtsketen had meegenomen. Het had zijne Koninklijke Hoogheid (de onze) namelijk behaagd Marcel van Aelst te benoemen tot Officier in de Orde van Oranje Nassau.
Van Aelst was zichtbaar ontroerd en dankte zijn vrouw: “Lieve Ansje, door jouw studiebeurs kon ik op de hotelschool in the US studeren.” Tegelijkertijd moest hij constateren dat KLM zijn vertrek met lede ogen moest zien. “Ik ga nu 5 keer per jaar in plaats van iedere maand richting Tokyo.”
Meneer Ogita, de president van de wereldwijde Okura groep, vertelde in uiterst charmant Japans/Engels (letterlijk citeren durven we niet) dat het Amsterdamse Okura een van de beste is uit de keten.
En daarna was het tijd voor een Japanse traditie. Een toast met Japanse rijstwijn. Hop-sake, zullen we maar zeggen.
Eindoordeel:
De Nederlandse kennismaking met het Japanse eten kunnen we mede danken aan het Okura Hotel Amsterdam. En het Okura hebben we mede te danken aan Van Aelst. Hopelijk is de beste man nog in te huren voor het organiseren van feesten en partijen.
