Spring naar de content

Wat Oranje kon leren van Tsjechië-Turkije

Wesley Sneijder was blij dat het afgelopen was. Ik ook. Kennelijk dachten Sneijder en ik hetzelfde: het nietige, onbetekenende, onbeholpen Kazachstan zou misschien in de allerlaatste seconde nóg een goal maken tegen Nederland. Net zoals het gezelschap middelmatige hardlopers uit Centraal-Azië vlak daarvoor, in de één na laatste seconde dus, met kinderlijk gemak een doelpunt had weten te maken. Omdat de scheidsrechter meteen na de tegengoal af floot, kon dat niet meer. Maar ánders? Pffff….

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Auke Kok

De opluchting van Sneijder was in zoverre terecht dat zijn team het laatste half uur niet meer in staat was het zwakke, technisch bijna lachwekkende Kazachstan op een afstand te houden. Want dat is de realiteit: dat Nederland geen weerstand meer kan bieden. Vijftien maanden na het behalen van de derde plaats op het WK in Brazilië hebben we met samengeknepen billen gezien hoezeer Nederland terug bij af is. Veel commentatoren vonden dat Nederland goed had gespeeld, maar dat zegt meer over de zelfgenoegzaamheid in onze voetbalcultuur dan over het spel. Een half uur lang werd Oranje naar achteren geduwd door een stel non-valeurs uit Kazachstan — zo is het en niet anders.

van-persie-geniet-later-wel-van-jubileum
Van Persie loopt het veld af na de overwinning op Kazachstan

Een leerzaam potje
Inderdaad, goed dat het afgelopen was. En goed dat de selectie en de trainers na afloop in een zaaltje van het spelershotel naar Tsjechië-Turkije zijn gaan kijken. Net als ik hoopten ze dat Turkije zou verliezen, zodat Nederland dan een reële kans zou hebben op kwalificatie voor het EK in Frankrijk. Jammer dat Turkije won, maar aan de andere kant: wat een leerzaam potje. De Turken toonden de weerbaarheid die Oranje tegenwoordig mist. Ondanks de zelfmoordaanslag in Ankara en de 95 doden die er te betreuren vielen in hun hoofdstad waren ze erin geslaagd anderhalf uur geconcentreerd te voetballen. En te knokken voor iedere meter. Om bij balbezit vlot samenspelend ten aanval te trekken. Om in een robuuste wedstrijd vol vaart en fysieke duels langzamerhand de bovenliggende partij te worden en met 2-0 te winnen. Karakter!

Wake-up call
Hopelijk was het gezamenlijk televisie kijken een wake-up call. Of de allerlaatste strohalm nu wordt gegrepen komende dinsdag of niet: deze historisch slechte kwalificatiereeks heeft getoond dat Nederland te kort komt voor de top. Tsjechië en Turkije lieten zien dat Oranje er goed aan doet de mouwen op te stropen en de speelwijze aan te passen. Met een meer defensieve tactiek (net als op het WK 2014) en heel veel inzet en saamhorigheid zal Nederland er het beste van moeten hopen. Net zo lang tot zich weer klassevoetballers aandienen. Want die hebben we nu eventjes veel te weinig.

Ieder weekend schrijft Auke Kok voor HP/De Tijd een column over sport.

Onderwerpen