De beste stukken van de week
Iedere week selecteert de redactie voor u de vijf beste, meest spraakmakende of opmerkelijke artikelen die verschenen op onze site.
In memoriam: de traditionele derde helft
“Vanaf 1-1-2016 kunt u in deze kantine alleen nog pinnen,” meldde het A4-tje op het prikbord van de voetbalclub van Tim Jansen. Dat leek geen probleem. Totdat het na een paar biertjes tot hem doordrong: de pot wordt verjaagd door de pinpas. Nooit meer het beeld van muntjes en verfrommelde bankbiljetten die worden omgeven door morsige plasjes bier. Nooit meer kleingeld schrapen voor de laatste ronde. Een ode aan de traditionele derde helft.
Waarom een bitterbal niet bitter is (en andere verwarrende woorden)
Richt nachtschade ’s nachts schade aan? Waarom heeft een eekhoorn geen hoorn? En wat is er bitter aan een bitterbal? Wie van een afstand kijkt naar de taal die hij of zij dagelijks bezigt, staat er versteld van hoeveel woorden wij achteloos gebruiken zonder dat we de herkomst ervan weten. Nick Muller over etymologie en taalmisverstand.
Waarom vrouwen niet grappig (mogen) zijn
Arrogant of gewoon grappig? In België verdeelt De slimste mens-deelneemster Danira Boukhriss de meningen na haar optreden. Op sociale media krijgt ze ervan langs. Een recensent van Het Laatste Nieuws suggereerde zelfs dat de 25-jarige VRT-journaliste ‘wat moet gaan doen aan haar imago.’ Is Danira echt arrogant of mogen vrouwen niet grappig zijn? Het Vlaamse wetenschapstijdschrift EOS zocht het uit.
Bond is al 53 jaar een blanke hetero. Maar die identiteitscrisis is hij kwijt
Deze week verscheen de 24e Bondfilm, Spectre. Het is de vierde film waarin Daniel Craig 007 vertolkt. Zijn acteren wordt gelauwerd, maar dat was weleens anders. Een donkerblonde coupe, helblauwe ogen, een kop als een dokwerker en nog klein ook – Craig was alles behalve een geloofwaardige Bond toen hij in 2008 begon. Inmiddels heeft Sean Connery, de eerste Bond, een waardig opvolger gevonden, schrijft Kevin van Vliet.
Leve de dood, bungelend aan de kurkeik naast het schijthuis
‘De dood is mijn trouwe metgezel geworden in de Algarve, naast mijn drie honden uiteraard. De vorige bewoner van de hut die ik eerder bewoonde in de westelijke Algarve, verhing zich aan de kurkeik naast het schijthuis. Niemand wilde dus wonen in die vervloekte hut. Ik ben een echte Hollander en mocht het spookhuis voor tachtig euro per maand huren. Een schijntje!’ Een vrolijk verhaal over de dood in aanloop naar Allerheiligenavond van Arthur van Amerongen.
